◎ *Нехарма́тны, нехорматны, нехорму́тньі ’вельмі непрыгожы, непрывабны’, нехорму́цье ’непрыгожасць, непрывабнасць (таксама і пра чалавека)’ (ТС). Ад хорма ’форма’, гл: харматны ’спрытны, прыгожы'

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zwinny

zwinn|y

спрытны; хвацкі;

~е ruchy — спрытныя рухі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tricky [ˈtrɪki] adj.

1. склада́ны, мудраге́лісты, заблы́таны (пра сітуацыю);

It’s a tricky question. Гэта складанае пытанне.

2. хі́тры, спры́тны (пра людзей і іх учынкі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

useful [ˈju:sfəl] adj.

1. кары́сны; прыда́тны;

ma ke oneself useful дапамага́ць чым-н. кары́сным

2. infml паспяхо́вы, кампетэ́нтны;

a useful footballer здо́льны, спры́тны футбалі́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slick [slɪk] adj.

1. спры́тны, ло́ўкі; хі́тры;

a slick answer бо́йкі адка́з

2. гла́дкі; ко́ўзкі; слі́зкі (пра паверхню);

slick with mud слі́зкі ад гразі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ю́ркі

1. flink; bewéglich, behänd(e) (спрытны ў рухах);

2. разм (пранырлівы) geríeben, pfíffig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Матора ’барышнік, які перапрадае коней’ (Растарг.). Рус. мото́р ’спрытны, кемлівы чалавек’, валаг., ніжагар. мото́ра ’мот, марнатравец’, уладз. ’легкадумны, балбатун’. Да маторны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Міту́к ’злодзей, які можа прыхапіць усё, што ляжыць навідавоку’ (КЭС, лаг.). Няясна. Магчыма, балтызм. Параўн. літ. mit‑r‑ùs ’хуткі, спрытны, лоўкі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хлёсткий

1. (больно бьющий) хво́сткі;

хлёсткий кнут хво́сткая пу́га;

хлёсткий ве́тер хво́сткі ве́цер;

2. перен. (шустрый), разг. дасці́пны, бо́йкі, спры́тны, зухава́ты;

хлёсткий па́рень спры́тны хло́пец;

3. перен. (о речи) во́стры, дасці́пны, з’е́длівы;хлёсткие слова́ во́стрыя (дасці́пныя, з’е́длівыя) сло́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

facile

[ˈfæsəl]

adj.

1) лёгкі, про́сты

2) спры́тны, ху́ткі

3) лаго́дны, рахма́ны; дабраду́шны, згаво́рлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)