Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
разго́н, -ну м., в разн. знач. разго́н; (при беге — ещё) разбе́г, разбе́жка ж.;
р. дэманстра́нтаў палі́цыяй — разго́н демонстра́нтов поли́цией;
скачо́к з ~ну — прыжо́к с разго́на (с разбе́га);
◊ з ~ну — с разго́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
qualitatív
1.
a цкасны
ein ~er Sprung — філас. цкасны скачо́к
2.
adv паво́дле я́касці, цкасна, у цкасных адно́сінах
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
рассчита́тьсов., в разн. знач. разлічы́ць;
рассчита́ть сто́имость чего́-л. разлічы́ць кошт чаго́-не́будзь;
рассчита́ть прыжо́к разлічы́ць скачо́к;
не рассчита́ть свои́х сил не разлічы́ць сваі́х сіл;
рассчита́ть рабо́чего разлічы́ць рабо́чага;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нырэ́ц, ‑рца, м.
1.Скачок у ваду з галавой. Даць нырца.
2. Той, хто ўмее ныраць, хто добра нырае. Нік крышачку зайздросціў ім, гэтым вялізным жывёлінам. Зайздросціў іх спрыту, іх майстэрству нырцоў.Лынькоў.[Язэп] кінуўся на дапамогу. Нырнуў раз — не знайшоў малога: дужа глыбокую зрабілі копанку для нырцоў.Ваданосаў.
3. Вадаплаўная птушка сямейства качыных, якая здабывае сабе корм, ныраючы пад ваду. Чырвананосы нырэц.
4. У боксе — прыём, калі баксёр хутка прыгінаецца, каб ухіліцца ад бакавых удараў у галаву.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Sprung
I
m -(e)s, -Sprünge скачо́к; вайск. перабе́жка, кідо́к
~ mit Ánlauf — скачо́к з разбе́гу
zum ~ ánsetzen — падрыхтава́цца да скачка́, разбе́гчыся (каб скокнуць); пачына́ць
ein ~ ins Dúnkel — скачо́к у невядо́мае
◊ auf dem ~e stéhen* [sein] wégzugehen — быць гато́вым [наме́рвацца] пайсці́
er kann kéine gróßen Sprünge máchen — ён не мо́жа дазво́ліць сабе́ вялі́кіх выда́ткаў
krúmme Sprünge máchen — віля́ць, выкру́чвацца
auf éinen ~ — на хвілі́нку
II
m -(e)s, Sprünge трэ́шчына
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
БЯЛЯ́ЕЎ Аляксандр Раманавіч
(16.3.1884, Смаленск — 6.1.1942),
рускі пісьменнік. Адзін з пачынальнікаў навук.-фантастычнага жанру ў рус. л-ры. Аўтар раманаў (больш за 50), у якіх — праблемы навукі і тэхнікі будучага, асваення Сусвету і міжпланетных палётаў, біялогіі, медыцыны і фізікі («Галава прафесара Доўэля», 1925; «Чалавек-амфібія», «Барацьба ў эфіры», абодва 1928; «Скачок у нішто», 1933, «Зорка КЭЦ», 1936, «Пад небам Арктыкі», 1938; «Арыэль», 1941; «Калі патухне святло», апубл. 1960, і інш.). У яго творах — сац. вастрыня, спалучэнне навуковасці, займальнасці і гумару.
Тв.:
Собр. соч. Т. 1—5. Л., 1983—85.
Літ.:
Ляпунов Б. А.Беляев: Критикобиогр. очерк. М., 1967.