разго́н, -ну м., в разн. знач. разго́н; (при беге — ещё) разбе́г, разбе́жка ж.;

р. дэманстра́нтаў палі́цыяй — разго́н демонстра́нтов поли́цией;

скачо́к з ~ну — прыжо́к с разго́на (с разбе́га);

з ~ну — с разго́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)