Verbum

караго́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Калектыўны танец у славянскіх народаў, удзельнікі якога з песнямі ходзяць па крузе (звычайна ўзяўшыся за рукі), а таксама ўдзельнікі такога танца.

Вадзіць к.

Кружыцца ў карагодзе.

2. Круг, утвораны людзьмі, якія ўзяліся за рукі падчас гульні, танца і пад.

Дзеці сталі ў к. вакол ёлкі.

|| прым. караго́дны, -ая, -ае.

нату́заць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Тузаючы, ушчуць, пакараць.

Н. за валасы.

2. Натрудзіць цяжкай працай (разм.).

Н. рукі за дзень.

вы́віх, -у, мн. -і, -аў, м.

Зрушэнне косці ў суставе, а таксама месца, дзе адбылося такое зрушэнне.

В. рукі.

Фармалістычныя вывіхі ў творчасці (перан.).

кісць, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Частка рукі, якая складаецца з запясця, пясці і пальцаў.

|| прым. кі́сцевы, -ая, -ае (спец.).

Кісцевое раненне.

здубяне́лы, -ая, -ае (разм.).

Які страціў рухомасць, адчувальнасць ад холаду; зацвярдзелы, адубянелы.

Здубянелыя на марозе рукі.

З. ад сырасці плашч.

|| наз. здубяне́ласць, -і, ж.

прэч, прысл.

Убок, далей ад якога-н. месца, далоў.

Пайшоў п. адгэтуль!

◊

Рукі прэч! (у знач. выкл.) — патрабаванне не ўмешвацца не ў сваю справу.

пясць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Пяць праменепадобна размешчаных костачак, якія злучаюць пальцы з запясцем і ўтвараюць кісць рукі.

|| прым. пя́сцевы, -ая, -ае (спец.).

цэ́тлік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Ярлык (у 2 знач.), этыкетка.

2. Распіска, квітанцыя.

Атрымаць на рукі ц.

|| прым. цэ́тлічны, -ая, -ае.

натру́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

Працяглай або цяжкай працай стаміць, давесці да хваравітага стану.

Н. ногі.

Натруджаныя рукі.

|| незак. натру́джваць, -аю, -аеш, -ае.