blemish

[ˈblemɪʃ]

1.

n.

1) знак, пля́ма (на це́ле)

2) недахо́п, недагля́д -у m.; хі́ба f.

3) пля́ма f. (мара́льная), га́ньба f.

2.

v.t.

1) пакрыва́ць шна́рамі, пакіда́ць зна́кі

2) псава́ць, пля́міць, га́ньбіць (рэпута́цыю)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мак’яёлі

(іт. macchiaioli, ад macchia = пляма)

група італьянскіх мастакоў 2-й пал. 19 ст., жывапісу якіх была ўласціва свабодная манера пісьма сакавітымі каляровымі плямамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

odium

[ˈoʊdiəm]

n.

1) няна́вісьць, нелюбо́ў f.

2) папро́к -у m.; упі́ка f.; га́ньба, пля́ма f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

obstinate [ˈɒbstɪnət] adj.

1. упа́рты; незгаво́рлівы; які́ не прыслухо́ўваецца да до́казаў

2. які́ складана кантралява́ць; ад яко́га ця́жка пазба́віцца;

an obstinate stain пля́ма, яку́ю склада́на вы́весці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бяльмо́, ‑а; мн. бельмы, ‑аў; н.

1. Белаватая непразрыстая пляма на рагавой абалонцы вока, якая аслабляе зрок або прыводзіць да поўнай слепаты.

2. толькі мн. Разм. груб. Вочы.

•••

Выкаціць (вылупіць) бельмы гл. выкаціць.

(Як) бяльмо на воку — пра таго (тое), хто (што) перашкаджае, раздражняе сваёй прысутнасцю (наяўнасцю).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлу́шчавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тлушчу. Тлушчавыя адкладанні. // Які змяшчае ў сабе тлушч. Тлушчавая тканка.

2. Звязаны з апрацоўкай і выкарыстаннем тлушчу. Тлушчавая прамысловасць.

3. Які атрымаўся ад тлушчу. Тлушчавая пляма.

•••

Тлушчавыя залозы — залозы скуры ў жывёл і чалавека, якія выдзяляюць тлушчавае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́йчык, ‑а, м.

1. Памянш.-ласк. да заяц.

2. Светлая пляма на чым‑н. ад сонечнага прамяня, адбітага бліскучай паверхняй. Сонца прабіваецца сюды [у зараснік] скупа, зайчыкамі блішчыць то на лістку, то на кавалачку чорнай вільготнай зямлі. Мележ. Сонечна зайчык трапіў на шкельцы акуляраў, рознакаляровай вясёлкай мільгануў па сцяне. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разео́ла

(лац. roseola, ад roseus = ружавы)

чырвоная пляма на скуры чалавека, што з’яўляецца ў сувязі з парушэннем кровазвароту пры такіх інфекцыйных хваробах, як адзёр, тыф, воспа і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

blotch

[blɑ:tʃ]

1.

n.

1) вялі́кая пля́ма

2) прышч -а́ m.

2.

v.t.

1) пля́міць

2) абсыпа́ць прышча́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stain​1 [steɪn] n.

1. пля́ма;

a stain remover сро́дак для вывядзе́ння пля́маў

2. цень, га́ньба;

the stain upon his honour цень на яго́ рэпута́цыі

3. фа́рба; пратра́ва; фарбава́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)