stain1 [steɪn] n.
1. пля́ма;
a stain remover сро́дак для вывядзе́ння пля́маў
2. цень, га́ньба;
the stain upon his honour цень на яго́ рэпута́цыі
3. фа́рба; пратра́ва; фарбава́льнік
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
stain
[steɪn]
1.
n.
1) пля́ма f.
2) пля́ма f., цень -ю m., га́ньба f. (на рэпута́цыі)
3) фа́рба f.; каляро́вы пако́ст
2.
v.t.
1) пля́міць, запля́мваць
2) га́ньбіць, зьнеслаўля́ць (рэпута́цыю)
3) фарбава́ць, афарбо́ўваць
to stain a microscopic specimen — афарбава́ць мікраскапі́чны прэпара́т
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падпа́ліна, ‑ы, ж.
1. Разм. Крыху абпаленае месца. Падпаліна на шынялі.
2. Рыжавата-жоўтая пляма другога колеру (на валасах, футры і пад.). У дзяўчыны светлыя з рыжымі падпалінамі валасы, чорныя бровы і чорныя вочы. Асіпенка. Бярозавы гай, куды нырнула сцежка, быў увесь пранізаны сонечным святлом, у кронах бяроз ужо гарэлі залатыя падпаліны. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
blur
[blɜ:r]
1.
v.t. blurred, -rring
1) рабі́ць няя́сным; затума́ньваць
Mist blurred the hills — Імгла́ затума́ніла ўзго́ркі
2) зацьмява́ць
Tears blurred my eyes — Сьлёзы зацьмі́лі мне во́чы
3) пэ́цкаць, ста́віць кля́ксы; пля́міць
4) Figur. пля́міць
to blur one’s character — запля́міць сваю́ рэпута́цыю
2.
v.i.
зацьмява́цца, рабі́цца няя́сным
3.
n.
1) цьмя́насьць, невыра́знасьць f.
2) цьмя́ная пля́ма
3) пля́ма, кля́кса f.
4) пля́ма, зага́на f. (на хара́ктары ці рэпута́цыі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
але́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які звязаны з алеем, утвораны алеем, складаецца з алею. Алейная пляма. Алейная скалка ў супе.
2. Выкананы фарбамі, якія расцёрты на алеі, звязаны з ужываннем такіх фарбаў. Алейны жывапіс. Алейны партрэт. Алейная фарба.
3. З якіх вырабляецца алей (пра расліны). Алейныя культуры.
4. Які адносіцца да вытворчасці алею. Алейны завод.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашкра́баны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад пашкрабаць.
2. у знач. прым. З драпінамі, з пісягамі. Па баках [люстэрка] скрозь пашкрабанае, а пасярэдзіне, крыху бліжэй да левага кутка, уелася ў яго нейкая белая пляма. Васілёнак. Наваль адразу прыкмеціў і латку на чорнай спадніцы, і тое, што пальцы рук яе пашкрабаныя і далоні крышачку прыпухлі. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змыва́цца
1. (мыццём) ábgehen* vi (s), heráusgehen* vi (s);
пля́ма змылася der Fleck ist heráusgegangen;
2. перан разм (уцякаць) verdúften vi (s), sich verdrücken
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Макулату́ра ’невыразна надрукаваныя, запэцканыя лісты’, ’непрыгодная папера, кнігі, прызначаныя для перапрацоўкі’, ’бяздарныя літаратурныя творы’ (ТСБМ). Запазычана праз польск. ці рус. мову з ням. Makulatur ’запэцканая папера, адыходы’ < лац. macula ’пляма’ праз с.-лац. macularium ’чарнавік’ (Лёхін, 419; Голуб-Ліер, 299).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лы́сіна, ‑ы, ж.
1. Месца на галаве, дзе вылезлі і не растуць валасы. Дзед Талаш расчуліўся. Зняў шапку. Жаўтавата-белая лысіна яго бліснула, як сонца. Колас.
2. Белая пляма на лбе некаторых жывёл. Едзе павольна адна фурманка. Здалёку відаць белая лысіна каня. Бядуля.
3. перан. Разм. Пра ўчастак чаго‑н., пазбаўлены расліннасці, покрыва. Узгоркі бялелі пясчанымі лысінамі. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праступі́ць, ‑ступіць; зак.
Выступіць знутры на паверхню, прасачыцца наверх. Палкавы камісар ішоў пахістваючыся. Праз бінт на руках усё больш праступала крыві. Лупсякоў. // Выступіць, паказацца праз што‑н. Коратка падстрыжаныя валасы ў .. [Кіры] трохі раскудлаціліся, на смуглых шчоках праступіў румянец. Карпаў. // Стаць злёгку бачным. Потым у яго вачах у цемрадзі праступіла светлая пляма. Кандрат здагадаўся, што гэта сядзела Параска. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)