Прыме́тнік ’часціна мовы, ад’ектыў’ (ТСБМ). Фіксуецца з пачатку XX ст. (Красней, Бел. лекс., 90). Відаць, запазычана з польск. przymiotnik ’тс’ (з першапачатковага imię przymiotne як пераклад лац. adiectivus, г. зн. ’імя, якое перадаецца, дадаецца’, гл. Банькоўскі, 2, 941–942); гл. таксама Кюнэ (Poln., 90). Булахаў (Развіццё, 43) у якасці ўзору дапускае укр. прикме́тник ’тс’, што менш верагодна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Náchdichtung

f -, -en

1) во́льны перакла́д (ве́ршаў)

2) склада́нне ве́ршаў (у перайманне каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рама́шка ’рамонак’ (Сл. ПЗБ; краснап., мсцісл., Бяльк.), Matricaria chamomilla альбо Anthemis romana — аптэчны рамонак. Адзначаецца, што старыя людзі гавораць рамонак, а не рамашка (навагр., Сл. ПЗБ). Хутчэй за ўсё, русізм, параўн. рус. рома́шка, якое вядома з XVIII ст. Відаць, з’яўляецца сцяжэннем выразу, што сустракаўся ў стражытных рускіх друкаваных слоўніках — рус. романова трава, як даслоўны пераклад з лац. Anthemis romana (Чарных, 2, 122).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wíedergabe

f -, -n перада́ча (зместу), перакла́д (на другую мову); узнаўле́нне

2) прае́кцыя, пака́з, дэманстра́цыя, рэпрадуктава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Übertrágung

f -, -en

1) перано́с

2) перакла́д (на іншую мову)

3) трансля́цыя, перада́ча

4) заражэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Быкі́ ’буякі, Vaccinium uliginosum’ (карэліц., Арашонкава і інш., Весці АН БССР, 1972, 1, 82: дыял. форма быке́). Як думае Арашонкава і інш., там жа, гэта вытворнае ад буякі́ ’тс’. Няпэўна, ёсць і іншыя назвы з падобнай семантыкай. Параўн. бугаі́ ’буякі’, буякі́ (там і матывацыя). Не выключаецца, што і быкі ’буякі’, як і бугаі ’тс’, толькі «пераклад» слова буякі, якое пры пашырэнні з дыялекту ў дыялект «асэнсавалася» як вытворнае ад буяк ’бык’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уда́лы

1. уда́чный;

у. перакла́д — уда́чный перево́д;

2. ло́вкий;

~лыя ру́кі — ло́вкие ру́ки;

3. удало́й, уда́лый; лихо́й;

у. каза́к — удало́й (уда́лый, лихо́й) каза́к;

4. хоро́ший, прекра́сный;

у. хло́пец — хоро́ший (прекра́сный) па́рень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dowolny

адвольны, вольны; любы;

przekład dowolny — вольны пераклад;

styl dowolny спарт. вольны стыль;

w ~m kierunku — у любым кірунку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verbal [ˈvɜ:bl] adj.

1. сло́ўны; ву́сны, верба́льны;

a verbal error лексі́чная памы́лка;

a good verbal memory до́брая па́мяць на сло́вы

2. літара́льны;

a verbal translation літара́льны перакла́д;

verbal accuracy дакла́дная перада́ча ко́жнага сло́ва

3. ling. дзеясло́ўны;

a verbal auxiliary дапамо́жны дзеясло́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Светагля́д ‘кругагляд, светапогляд, светабачанне’ (Ласт., Некр. і Байк.). Як і светапо́гляд ‘тс’ (ТСБМ), з’яўляецца інтэрнацыянальнай калькай, параўн. рус. мировоззрение ‘тс’, польск. światopogląd ‘тс’, крыніцай якіх лічыцца ням. Weltanschauung ‘тс’ (< Welt ‘свет’ і Anschauung ‘погляд ), гл. Фасмер, 2, 626; Нававейскі, Zapożyczenia, 15. Меркаванне пра калькаванне польскага слова (Цімошук, Studia z filologii ros. i słów.: Białorutenika, 22, 30) цяжка давесці, паколькі ўпершыню сьветагля́д (Гарэц. 1) фіксуецца ў 20‑я гг. XX ст. як пераклад рус. миросозерцание.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)