glasíeren
vt
1) замаро́жваць
2) пакрыва́ць глазу́рай
3) надава́ць гля́нец
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
háltbar
a трыва́лы, но́скі, дыхто́ўны, усто́йлівы
~ máchen — надава́ць трыва́ласць, кансервава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
каршэ́нь, ‑шня, м.
Разм.
1. Карак. Назаўтра летуна з машынай адшукалі і, даўшы ў каршэнь, прагналі. Корбан. // Частка адзення, якая прылягае да карка. [Паліцэйскі] ужо сілком цягнуў хлопца, схапіўшы яго за каршэнь. Лынькоў.
2. Удар, кухталь. Надаваць каршнёў.
•••
Гнаць у каршэнь гл. гнаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маладзі́ць, ‑ладжу, ‑лодзіш, ‑лодзіць; незак., каго-што.
Надаваць больш малады выгляд. Гадоў .. [рыбаку] было можа трыццаць з гакам, але твар быў да чарнаты загарэлы і гладка паголены, і гэта прыкметна маладзіла яго. Чыгрынаў. Цёплы духмяны вецер .. малодзіць шчокі і весела плюшчыць вочы. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
страка́ціць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; незак., што.
1. Рабіць стракатым, надаваць стракаты выгляд. Скрозь лісце бярозы, пад якой сядзела Зоя, прасочвалася мяккае святло і стракаціла зямлю, лаўку, Зоіны рукі, сукенку. Пальчэўскі.
2. перан. Устаўляючы, уводзячы што‑н. у вялікай колькасці, рабіць неаднародным па саставу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
heed1 [hi:d] n. ува́га; кло́пат; асцяро́жнасць
♦
give/pay heed (to), take heed (of) надава́ць пі́льную ўва́гу (каму-н./чаму-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
validate [ˈvælɪdeɪt] v. fml
1. надава́ць зако́нную сі́лу;
validate a passport легалізава́ць па́шпарт
2. падмацо́ўваць; пацвярджа́ць;
validate a theory падмацо́ўваць тэо́рыю (фактамі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вірава́ць ’утвараць віры, круціць, бурліць’, (перан.) ’кіпець, бурліць’ (БРС, КТС; КЭС, лаг.). Укр. вирувати ’бурліць, кіпець’, польск. wirować ’паварочвацца кругом, круціцца вакол чаго-небудзь, над чым-небудзь’; ’надаваць чаму-небудзь віровы рух’, wirować (po wsi) ’бадзяцца па хатах’. Утворана ад вір 1 (гл.) і ітэратыўнага суф. ‑ава‑ (< прасл. ‑ova‑ti). Сюды ж віравацца, віраванне (КТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
conglobate
[ˈkɑ:ngləbeɪt]
1.
adj.
кулі́сты, шарападо́бны, сфэры́чны
2.
v.
надава́ць кулі́стую фо́рму; прыма́ць кулі́стую фо́рму
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
круглі́ць, круглю, кругліш, кругліць; незак., што.
Разм. Рабіць што‑н. круглым, надаваць акруглую форму. На ёй белы шарсцяны світэр, які вельмі ж да твару, бо яшчэ болей кругліць і без таго круглыя плечы. Сачанка. Я назіраў за тым.., як ён [меднік] на кавадлах .. кругліў пасудзіну. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)