◎ Ладонь, ладоня ’далонь’ (паўн., Сл. паўн.-зах., Мат. Маг., Мат. Гом.), ладоначка (Шп.), лыданя ’тс’ (ушац., КЭС), укр. ладоня, рус. ладонь. У выніку метатэзы з долонь < прасл. сіоіпь. Гл. далоня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пы́рса ’пілавінне, апілкі’ (шчуч., Сл. ПЗБ; парыц., Янк. Мат.; б.-каш., жлоб., Мат. Гом.), параўн. укр. пирса ’тс’. Відаць, да тырса ’тс’ (гл.) пад уплывам пырскаць, параўн. пірса, пярса (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рабро́ ср.

1. мн. рэ́бры анат. ребро́;

2. мат. ребро́;

◊ палічы́ць (пералічы́ць) рэ́бры — (каму) пересчита́ть рёбра (кому);

адны́ рэ́бры — ко́жа да ко́сти;

за маё дабро́ ды мне ў р. — погов. за моё добро́ да мне в ребро́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кагу́т ’певень’ (Мат. Гом.). Гл. когут.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ква́ртух ’фартух’ (Мат. Маг.). Гл. фартух.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кво́ктушка ’квактуха’ (Мат. Гом.). Гл. квактаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кле́ймат ’клімат’ (Мат. Гом.). Гл. клімат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кле́йміць ’клеймаваць’ (Мат. Гом.). Гл. кляйміць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кло́даўе ’магільнік’ (Мат. Гом.). Гл. кладаўё.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кло́дбішча ’магільнік’ (Мат. АС). Гл. кладбішна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)