Ко́ўтун1 ’каўтун’ (Мат. Гом.). Гл. каўтун.

Ко́ўтун2 ’губа’ (Мат. Гом.). Да коўтун© (гл.). Семантычны пераход ’патаўшчэнне^’губа’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)