пужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Наводзіць страх, палохаць. Пукатыя вочы, крывая дзюба [пугача] нават цяпер пужаюць. Маўр. Вецер гойсае па пушчы і галлё сухое трушчыць, птушанят малых пужае на яліне у гняздзе. Грахоўскі. // Прымушаць баяцца каго‑, чаго‑н., страшыць кім‑, чым‑н. Пужаць дзяцей бабай-ягой. □ Словы «генеральная рэпетыцыя» здаваліся сялянам нейкім страшыдлам, ім нават пужалі дзяцей. Пшыркоў. // Выклікаць трывогу. Работа не пужала мяне, а пужала беспрасветнасць яе. Скрыган. [Доктар:] — Але скажу вам, што жанчына, якая ніколі не плача, мяне пужае і.. замарожвае. Васілевіч.

2. Спужаўшы, прымушаць падняцца з месца, пабегчы, паляцець. Прыжмурыўшы вока, Міколка ўглядаецца ў далёкую грушу .. — Ізноў нехта бусла пужае... Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разго́ністы, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з разгонам (у 2 знач.); які бывае пры разгоне (у 2 знач.). Разгоністая хада. Разгоністы галоп. □ Аўчарка разгоністымі скачкамі набліжалася, прыцяўшы да галавы вушы. Быкаў. // Моцны, хуткі. Разгоністы вецер. Разгоністая хваля.

2. Шырокі, з вялікім разгонам (у 3 знач.); размашысты. Асветленая безліччу ліхтароў, узнікла перад вагонамі разгоністая камяніца вакзала. Шынклер. [Павел] стаяў непадалёку, безуважна ўзіраўся ў разгоністае палатно шашы, у разлегласць палёў і сасновых пералескаў. Вышынскі. // Залівісты, працяглы (пра голас, брэх і пад.). За перагародкай нешта сіпела, патрэсквала, узрывалася шорганнем і піскам, а потым наплываў разгоністы моцны, але не вельмі выразны голас. М. Стральцоў.

3. З вялікімі прамежкамі паміж літарамі (пра почырк, друк).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’я́траны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раз’ятрыць.

2. у знач. прым. Які раз’ятрыўся; раз’юшаны. Раз’ятраны бык. □ [Селянін] пачаў расказваць, як чулі яны са свае вёскі гэты бой і як пасля туды наскочылі раз’ятраныя фашысты, пагражала спаліць да аднае хаты. Чыгрынаў. [Йонас] выбег з барака і кінуўся ўцякаць ад раз’ятранага Кузьмы, які імчаўся за ім. Броўка. // Які адлюстроўвае моцнае раздражненне, злосць. Раз’ятраны позірк. □ Твары салдат былі ва ўсіх грозныя, у некаторых раз’ятраныя. Лынькоў. // перан. Вельмі моцны; шалёны, неўтаймаваны. Захутаўшы ў каўнер галаву, Валя сядзела поруч з Васілём і моўчкі прыслухоўвалася, як шалее раз’ятраны вецер. Шашкоў.

3. у знач. прым. Моцна развярэджаны, раздражнёны, растрывожаны. Цішыня і раз’ятраны боль У зялёным лясным шпіталі. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́ладна,

1. Прысл. да халодны (у 10 знач.).

2. безас. у знач. вык. Аб нізкай тэмпературы паветра. Холадна. Вецер па полі гуляе, Вые, як звер, Снег узрывае, нуду наганяе. Багдановіч.

3. безас. у знач. вык., каму. Аб стане чалавека, які адчувае холад, дрыжыкі. Міхалка не варушыўся, яму стала холадна. Чорны. — Можа вам так холадна будзе, — спагадліва запытала.. [Марыя]. Кулакоўскі. // Аб стане чалавека, які адчувае дрыжыкі ад моцных пачуццяў, перажыванняў і пад. [Візэнеру] рабілася і горача і холадна, калі ён думаў аб гэтай звышснайперскай кулі нябачнага стралка. Шамякін. Рукі і ногі ў мяне амярцвелі. Мне зрабілася холадна і горача. Бядуля.

•••

Ні холадна ні горача каму гл. горача.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

light​4 [laɪt] adj.

1. лёгкі, няця́жкі;

light luggage лёгкі бага́ж

2. непаўнава́жкі

3. сла́бы; ці́хі (пра вецер, голас і да т.п.);

There was a light knock at the door. Пачуўся ціхі стук у дзверы.

4. лаго́дны;

a light sentence мя́ккі прысу́д

5. нямо́цны (пра віно, піва)

6. чу́йны, чу́ткі (пра сон)

7. несур’ёзны; легкаду́мны; бесклапо́тны;

light music лёгкая му́зыка

8. лёгкі, ры́хлы;

light soil ры́хлая гле́ба

9. нязна́чны, неісто́тны;

light remarks нязна́чныя заўва́гі;

He made light of the difficulties. Ён пераменшыў цяжкасці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scatter​2 [ˈskætə] v.

1. раскі́дваць, рассыпа́ць;

scatter seed раскі́дваць зярня́ты;

scatter sand рассыпа́ць пясо́к;

Don’t scatter your money around. Не пускай грошы на вецер.

2. разганя́ць; расстава́цца, разыхо́дзіцца;

The police scattered the crowd. Паліцыя разагнала натоўп;

The birds scattered when a shot was fired. Птушкі разляцеліся, калі раздаўся выстрал.

3. насыпа́ць, усыпа́ць;

scatter the fields with seed засе́йваць палі́

4. разбіва́ць, разве́йваць (надзеі, планы);

All our hopes and plans were scattered to the four winds. Усе нашы надзеі і планы пайшлі марна.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sharp​1 [ʃɑ:p] adj.

1. во́стры, востраканцо́вы, спіча́сты;

a sharp pencil до́бра заво́страны ало́вак

2. рэ́зкі, круты́;

a sharp wind прані́злівы ве́цер;

a sharp frost мо́цны маро́з

3. я́сны, выра́зны;

a sharp contrast рэ́зкі кантра́ст

4. е́дкі, пяку́чы, во́стры (пра пах, смак і да т.п.)

5. то́нкі, прані́клівы, во́стры (пра розум, зрок);

sharp sight во́стры зрок

6. калю́чы, з’е́длівы, рэ́зкі, дасці́пны (пра заўвагі);

He has a sharp tongue. Ён востры на язык.

♦

as sharp as a needle ве́льмі разу́мны, дасці́пны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́дуть сов.

1. вы́дзьмуць, мног. павыдзіма́ць;

ве́тер вы́дул всё тепло́ из ко́мнаты ве́цер вы́дзьмуў усё цяпло́ з пако́я;

2. (губами) вы́дзьмухаць, мног. павыдзьму́хваць, однокр. вы́дзьмухнуць;

вы́дуть пе́пел из тру́бки вы́дзьмухаць по́пел з лю́лькі;

вы́дуть пыли́нку вы́дзьмухнуць пылі́нку;

3. (изготовить что-л. путём дутья) техн. вы́дзьмуць, мног. павыдзіма́ць;

вы́дуть буты́ль из стекла́ вы́дзьмуць бу́тлю са шкла;

4. (выпить содержимое сосуда) прост. вы́жлукціць, вы́дундзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Веяць ’ачышчаць збожжа ад мякіны’; ’дзьмуць, абдаваць павевамі што-небудзь’ (КТС, БРС, Касп., Яруш., Шат.), ве́яты ’веяць збожжа’ (Выг.). Укр. ві́яти ’веяць, дзьмуць’; ’ачышчаць збожжа’; ’віляць (хвастом)’, рус. веять ’дзьмуць, абдаваць паветрам’; ’ачышчаць збожжа’, ст.-рус. вѣяти ’тс’, польск. wiać ’дзьмуць’; ’ачышчаць збожжа пры дапамозе ветру’; ’уцякаць, знікаць’, каш. vjåuc ’веяць’, в.-луж. wěć ’веяць, ачышчаць збожжа’, чэш. váti (< vějati) ’тс’, славац. viať ’ачышчаць збожжа’; ’віцца (аб флагу)’, славен. vẹ̑jati ’ачышчаць збожжа, веяць’, серб.-харв. ве̏јати ’ачышчаць збожжа’, ви̏јати ’веяць, развейвацца’; ’веяць збожжа’, макед. вее ’веяць, дзьмуць; развейвацца, несці, гнаць (аб ветры) ’; ’ачышчаць збожжа’, балг. вея ’дзьмуць; аддзяляць зерне ад мякіны пры дапамозе ветру’, ст.-слав. вѣꙗти ’веяць’. Прасл. vě‑jati. Роднаснае з літ. vė́tyti, лат. vētīt ’веяць (зерне)’, грэч. ἄϜησι ’вее’, лац. ventus ’вецер’, гоц. waian ’веяць’, ірл. do‑in‑fethim ’удуваю’, ст.-інд. vā́lti, vā́yati ’дуе, раздувае’, авест. vāiti ’вее’ < і.-е. *uē(i)‑. Гл. таксама Траўтман, 345; Праабражэнскі, 110; Фасмер, 1, 310; Брукнер, 610; Махэк₂, 678; БЕР, 1, 141; Скок, 3, 588; Шанскі, 1, В, 84; КЭСРЯ, 58; Выгонная, Лекс. Палесся, 79–83.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыне́сці сов., в разн. знач. принести́;

п. паке́т — принести́ паке́т;

ве́цер ~нёс пах ды́му — ве́тер принёс за́пах ды́ма;

вучо́ба ~сла кары́сць — уче́ние принесло́ по́льзу;

чаго́ цябе́ сюды́ ~сла? — безл. чего́ тебя́ сюда́ принесло́?;

п. кля́тву — принести́ кля́тву;

◊ п. ў ахвя́ру — принести́ в же́ртву;

саро́ка на хвасце́ ~сла — погов. соро́ка на хвосте́ принесла́;

чорт прынёс — чёрт принёс, нелёгкая принесла́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)