2) the Northwest — (у Кана́дзе) Тэрыто́рыя, што ляжы́ць на паўно́чны за́хад ад Вялі́кіх Азёраў; (у ЗША) паўно́чна-захо́днія штаты-Вашынгто́н, Орэган і Айдага
3.
adv.
1) на паўно́чны за́хад
2) з паўно́чнага за́хаду
3) на паўно́чным за́хадзе
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sow2[səʊ]v.(sowed, sownorsowed)
1. се́яць; высява́ць, засе́йваць;
sow a field with wheat засе́яць по́ле пшані́цаю;
The sky was sown with stars. Неба было ўсеяна зоркамі.
2. распаўсю́джваць, се́яць;
sow doubt се́яць сумне́нне;
sow enemity се́яць варо́жасць
♦
sow one’s wild oats перашале́ць;
as a man sows, so shall he reap што пасе́еш, то́е і пажне́ш;
to sow the wind and to reap the whirlwind пасе́еш ве́цер – пажне́ш бу́ру
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
д. нача́льству на каго́-не́будзь — донести́ нача́льству на кого́-л.; д. аб пача́тку бо́ю донести́ о нача́ле бо́я
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нарва́цьIсов.
1. нарва́ть;
н. кве́так — нарва́ть цвето́в;
2. (разорвать) нарва́ть;
н. ні́так — нарва́ть ни́ток;
н. папе́ры — нарва́ть бума́ги;
3. (льна, конопли) натереби́ть, надёргать;
4.разг. (о ветре) нагна́ть;
ве́цер ~ва́ў дажджу́ — ве́тер нагна́л дождя́
нарва́цьIIсов. (о нарыве) нарва́ть;
па́лец ~ва́ў — па́лец нарва́л
нарва́цьIIIсов., разг. наблева́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
pieniądz
м.
1. манета;
2. часцей мн.
~e — грошы;
pieniądz papierowy — папяровыя грошы;
~e znajdujący się w obiegu — абарачальныя грошы;
drobne ~e — дробныя грошы, дробязь;
za psie ~e — за бесцань, за бясцэнак;
wyrzucać ~e w błoto — выкідаць грошы на вецер
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zmienny
zmienn|y
1. зменлівы; пераменны; няўстойлівы; нясталы;
~а pogoda — няўстойлівае надвор’е;
~y wiatr — пераменны вецер;
~е szczęście — здрадлівае шчасце;
~y charakter — няўстойлівы характар;
2.тэх. пераменны;
prąd ~y — пераменны ток;
3. ~а ж.мат. пераменная
~е koleje losu — зменлівасць лёсу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
салёны, ‑ая, ‑ае.
1. Які ўтрымлівае ў сабе соль, насычаны соллю (пра вадаёмы) і проціл. прэсны. Салёнае мора. Салёнае возера. □ Увесь час пытай зямлю, чаго яна хоча: кіслага ці салёнага?Кулакоўскі.// Якому ўласцівы спецыфічны смак солі (пра вільгаць). Салёныя пырскі. □ У салёнай белай пене Шэпты галькі навакол, Бы Манахава маленне Ціха падае на дол.Крапіва.Хвалі салёныя — чыстыя слёзы, Мо ў твае рэчкі плакалі лозы?Кавалюк./ Пра паветра, вецер. Салёны вільготны вецер дзьмуў.. [хлопчыкам] у твар, свістаў ля вушэй, упіраўся ў грудзі.Бяганская.
2. Прыпраўлены соллю, занадта пасолены. Салёная страва. Салёная зацірка. □ Навечна будзь благаславёны, Запрацаваны ў поце хлеб — Не квашаны і не салёны, Для важных спечаны патрэб!Глебка./ Пра смак крыві, слёз, поту. Салёны пот. □ Мірошкін адчуў салёны смак у роце і зразумеў, што гэта слёзы Галі — апошняе адчуванне, звязанае з гэтай прыгожай, каханай дзяўчынай.Пятніцкі./уперан.ужыв.Развітаўся з салёнаю службай марской, Месцам вахты працоўнай Стаў ціхі пакой.Жычка.
3. Прыгатаваны ў запас з соллю, у салёным растворы (пра харчовыя прадукты). Салёная рыба. Салёныя агуркі. □ Грыбную ікру можна прыгатаваць з сушаных або салёных грыбоў.«Звязда».
4.перан.Разм. Дасціпны да рэзкасці, непрыстойнасці. Салёнае слоўца. Салёны анекдот. □ Пры рабоце адпускалася многа жартаў, салёных і смешных.Лужанін.Размаўлялі .. [рыбакі] паміж сабой вольна, нярэдка перасыпаючы гаворку салёнымі слоўцамі.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
убо́гі, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца ў беднасці, бедны. Зімняя ночка. Стужа ў полі. Вецер сярдзіты гудзе... К вёсцы ўбогай ціха, паволі Хтось незнаёмы ідзе.Чарот.Калісьці гэта быў убогі шляхецкі засценак.С. Александровіч.// Які сведчыць аб беднасці; уласцівы бедняку. Аднойчы, прыгнаўшы з пашы карову, Антон убачыў у сваёй убогай хаціне двух салдат.Сабаленка.Адкупнік агледзеў убогі хатні скарб, скрывіўся.Якімовіч.
2.Разм. Які мае калецтва, фізічны недахоп. Пышная душа ва ўбогім целе.Прыказка./узнач.наз.убо́гі, ‑ага, м.; убо́гая, ‑ай, ж.[Андржаяка:] Па дарозе я спаткаў Ці то ўбогую, ці проста багамолку.Клімковіч.
3. Нязначны (па аб’ёму, колькасці); небагаты. Убогія сродкі. □ Хмары, балоты... Над збожжам убогім Вецер гуляе на волі.Багдановіч.// Недасканалы, прымітыўны. Убогая тэхніка.// Пазбаўлены раскошы і ўпрыгожанняў; просты. Паўлюк нёс аднекуль з запечча маленькую ўбогую газовачку.Зарэцкі.// Варты жалю. [Валодзя:] — Бачыш, які ў .. [вёскі] цяпер убогі выгляд. А глянула б ты перад вайной на яе з гэтага ўзгорка! Стаяла цэлая града дубоў.Федасеенка.
4. Бедны па зместу. Убогі спектакль. Убогая фантазія.// Абмежаваны духоўна. Слухайце музыку .. Прымайце яе праз свае ўяўленні, праз вобразы свайго жыцця!.. Толькі злыя і ўбогія душы ніколі не спазнаюць музыку.Вітка.Які мізэрны і ўбогі Той недалёкі чалавек, Што цягне да сваёй бярлогі Набыткі розныя ўвесь век.Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узмацні́цца, ‑моцніцца; зак.
1. Павялічыцца ў сіле, стаць больш інтэнсіўным (пра вецер, дождж і пад.). Я адчуў, што сапраўды вецер узмацніўся, і пад яго павевамі звініць сухое .. лісце на маладых дубках.Навуменка.На дварэ зусім праяснілася, мароз узмацніўся, і вясёлыя зоркі ўсеялі ўсё неба.Чарнышэвіч.
2. Стаць больш выразным у сваім праяўленні, больш інтэнсіўным (пра якія‑н. уласцівасці, якасці, працэсы). Па шашы каля возера яшчэ болей узмацніўся рух.Броўка.Спачатку Андрэй трываў. Але зуб не хацеў сціхаць. Закурыў — не перастае, залажыў ватку, змочаную ў адэкалоне, — боль толькі ўзмацніўся.Хадановіч./ Пра гукі, голас і пад. Потым выразней пачуліся гукі — чуфффы, чушш! — і ўзмацніліся так, што лёгка можна было распазнаць заўзятую бойку.Маўр./ Пра думкі, пачуцці і пад. Інстынктыўна недавер да Віктара яшчэ больш узмацніўся.Машара.// Стаць больш актыўным па характару працякання, ажыццяўлення; набыць большую выразнасць. Асабліва ўзмацніліся ў зборніку [А. Вярцінскага] «Тры цішыні» тыя роздумнасць і філасафічнасць, якія ў першай кнізе досыць выразна адчуваліся толькі ў лічаных творах.Бугаёў.
3. Стаць больш моцным, эфектыўным, дзейсным (пра ваенныя дзеянні). Атака ўзмацнілася. □ Агонь варожай артылерыі ўзмацніўся.Кавалёў.
4. Папаўняючыся, стаць больш баяздольным. Часці ўзмацніліся новымі байцамі.// Стаць больш магутным, уплывовым (у эканамічных, палітычных і пад. адносінах). Пасля вядомай Крэўскай уніі 1385 г. узмацніліся палітычныя, гаспадарчыя і культурныя сувязі паміж беларусамі і палякамі.Гіст. лекс. бел. мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Стаўбу́н1 ‘збан’ (ТСБМ, Ласт., Касп., Шат., Жд. 3, Сл. ПЗБ, Мат. Гом.), ‘высокі конусападобны прадмет з круглым верхам’, ‘слуп чаго-небудзь (пылу, дыму), які падымаецца ўверх’, ‘віхор, ураганны вецер’ (ТСБМ), а таксама ‘кветаноснае сцябло’ (Мат. Гом., Сцяшк., Сл. ПЗБ, ТС), ‘кадаўб’ (Сл. ПЗБ), ‘грубка’ (Сцяшк.), стаўбу́н, сталбу́н ‘гарлач (збан); гліняны гаршчок з ручкамі’, значэнні і лінгвагеаграфію гл. ЛА, 1; з іншай суфіксацыяй стоўба́к ‘высокая вузкая бочка’ (Юрч. Вытв.), стоўба́н ‘тс’, перан. ‘галава’ (там жа), стаўбу́нік ‘высокая і вузкая шафа’ (Сл. рэг. лекс.), стаўбуне́ць ‘расці не ў карняплод, а ў сцябло’, стаўбуні́цца ‘ўзнімацца слупам (пра дым, зямлю)’. (ТСБМ). Укр.стовбу́н ‘высокі гаршчок’, рус.столбу́н ‘высокі і вузкі збан’. Да стоўб з суф. ‑ун, ‑ак, ‑ан. Сюды ж стаўбу́н ‘высокая футравая шапка без вушэй’ (Жд. 1), стамбуно́ўка ‘тс’ (Шат.), стаўбуноўка ‘тс’ (гродз., Нар. сл.).
Стаўбу́н2 ‘параліч, паралюш’ (Растарг.). Да стоўб (гл.), параўн. рус.столбня́к ‘заражэнне крыві, якое выклікае аслупяненне’. Сюды ж, відаць, стаўбні́к, стаўбня́к ‘расліна стальнік’ (Сцяшк. Сл.), якую «рвуць на лекі» (там жа).