сухасто́й, ‑ю, м., зб.
Засохлыя на корані дрэвы. Назаўтра .. [Катлубовіч] .. устаў нацямочку і да падвячорка спускаў сухастой у лесе. Чорны. Карэнне ў глебе бомбы пакрамсалі. Усюды — буралом ды сухастой. Аўрамчык. // Тое, што і сухастоіна. Натрапіўшы на выварат ці сухастой,.. [Антон] шкадаваў дрэва, як нябожчыка. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчэ́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., што.
1. Скаліць, аскальваць. Гаспадар спачувальна шчэрыць рот. Савіцкі. Аўчарка гыркала, шчэрыла зубы, рвалася да дрэва. Шыловіч. / у перан. ужыв. Стаю І на мяне падлога шчэрыць Крывыя, праржавелыя цвікі. Бураўкін.
•••
Шчэрыць зубы — тое, што і скаліць зубы (гл. скаліць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Малгажа́тка, малгожа́тка ’груша (дрэва і плод)’ (нараўл., Мат. Гом.). Запазычана з польск. małgorzatka ’тс’, якое ад імя Małgorzata ’Маргарыта’ (Варш. сл., 2, 862).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пянцю́х (пенцюхъ) ’абрубак дрэва’; перан. ’таўстун’ (Нас.). Да пень (гл.), параўн. рус. пе́нтюх ’няўклюда’ (Праабражэнскі, 2, 36; Фасмер, 3, 232). Гл. таксама пенцюха́йла.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рага́ціна, рагацю́лька ’неабцярэблены сук’, ’сукаватая палка’, ’расахатае дрэва’ (Сл. ПЗБ), ’развіліна, разгаціна’ (зэльв., Нар. словатв.), ’паляўнічая зброя’ (ТСБМ). Утворана ад рог 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ставару́к ‘сухая галіна дрэва’ (воран., Сл. ПЗБ). З літ. steverỹs ‘тс’ (Сл. ПЗБ, 4, 559). Гл. таксама Лаўчутэ, Балтизмы, 73 з літ-рай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Zúrichtung
f -, -en
1) падрыхто́ўка
2) тэх. загато́ўка; абчэ́сванне (дрэва)
3) прыла́джванне; тэх. тс. нала́джванне; вы́верка; пра́ўка, вы́праўка; настро́йка (інструмента)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сарцаві́на ж Herz n -ens; Mark n -(e)s (дрэва); Griebs m -es, -e (напр у яблыку і пад.) Gehäuse n -s, - (бат – плода)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
obrany
obran|y
1. выбраны, абраны;
2. абабраны;
drzewo ~e z owoców — дрэва, з якога сабраны (зняты) плады
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
lone
[loʊn]
adj.
1) само́тны; адзіно́кі; адзі́ны
the lone traveler — само́тны падаро́жнік
the lone survivor — адзі́ны ацале́лы
2) адзіно́тны
3) адасо́блены, само́тны (дом, дрэ́ва)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)