даруча́ць, даручы́ць
1. (каму-н, што-н) beáuftragen vt (j-n mit D); j-m éinen Áuftrag ertéilen;
я даруча́ю вам гэ́тае зада́нне ich beáuftrage Sie mit díeser Áufgabe;
2. (даверыць чыім-н клопатам) zur Betréuung ánvertrauen; áuftragen* vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
inspiracja
inspiracj|a
ж.
1. натхненне;
~a twórcza — творчае натхненне;
2. інспірацыя; штуршок, падгаворванне, падбухторванне;
z czyjej ~i — па чыім падгаворванні (падбухторванні)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
шлях, -у, М на шляху́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Тое, што і дарога (у 1 знач.).
Шырокі ш.
Ш. у гарах.
Іх шляхі разышліся (перан.: яны рассталіся).
2. Месца, лінія ў прасторы, дзе адбываецца рух, перамяшчэнне.
Паветраны ш.
Чыгуначны ш.
Шляхі зносін.
3. Падарожжа, перамяшчэнне куды-н.
Небяспечны ш.
Ш. праз балота.
4. Напрамак, маршрут.
Збіцца са шляху.
Правільны ш. развіцця.
Кружным шляхам.
5. перан. Напрамак дзейнасці, развіцця чаго-н., спосаб дзеяння.
Накіраваць на правільны ш.
Мірным шляхам.
○
Дыхальныя шляхі — орган у выглядзе каналаў, якія забяспечваюць жыццядзейнасць арганізма.
◊
Апошні шлях — пра пахаванне каго-н.
Быць на шляху да чаго-н. — набліжацца да чаго-н.
Жыццёвы шлях — жыццё.
Стаяць на шляху чыім або ў каго — служыць перашкодай каму-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пазайздро́сціць benéiden vt (чаму-н um A), néidisch wérden (каму-н, чаму-н auf A); missgönnen vt;
пазайздро́сціць чыім-н по́спехам j-n um séinen Erfólg benéiden, j-m séinen Erfólg missgönnen;
я яму́ не зайздро́шчу er ist nicht zu benéiden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сумле́нне ср. со́весть ж.;
◊ му́кі ~ння — угрызе́ния (му́ки) со́вести;
с. загавары́ла — со́весть заговори́ла;
здзе́лка з ~ннем — сде́лка с со́вестью;
~ння хапі́ла — со́вести хвати́ло;
са спако́йным (чы́стым) ~ннем — со споко́йной (чи́стой) со́вестью;
на ~нні — (чыім) на со́вести (чьей);
мець с. — име́ть со́весть;
прада́ць с. — прода́ть со́весть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
здабы́так, ‑тку, м.
1. Маёмасць, уласнасць. З агнём і дымам пусцілі партызаны панскія здабыткі. Лынькоў. // перан. Тое, што непадзельна стала чыім‑н. набыткам. Творчасць вялікага польскага паэта Адама Міцкевіча стала здабыткам сусветнай культуры. Лойка.
2. Дасягненні ў развіцці чаго‑н. З імем К. Крапівы звязан росквіт байкі ў нашай літаратуры, яе найбольшыя здабыткі ў гэтым жанры. Казека. Змітрок Бядуля ўзбагаціў беларускую літаратуру сапраўднымі мастацкім здабыткамі. Каваленка.
3. Здабытая рэч, прадмет і пад. Філасофскі настрой [дзеда Талаша] змяніўся практычнымі разважаннямі. І кабан і воўк — каштоўны здабытак. Колас.
4. Лік, атрыманы пасля множання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
знахо́дзіцца, ‑хо́джуся, ‑хо́дзішся, ‑хо́дзіцца; незак.
1. Незак. да знайсціся (у 1, 2 знач.).
2. Зал. да знаходзіць (у 1–3 знач.).
3. Змяшчацца, быць размешчаным. Цагельня знаходзіцца за гумном. Бядуля. Школа знаходзілася на другім канцы вёскі. Даніленка. // Быць у тым ці іншым стане. Знаходзіцца пад уражаннем. □ [Лагер] быў .. зыходны і апорны пункт атрада, які ўвесь час знаходзіўся ў руху. Брыль. // Быць у чыім‑н. распараджэнні, належаць каму‑н. Дзераш адкрывае вочы інжынеру на тое, што зараз, у новых умовах, калі ўлада знаходзіцца ў руках рабочых, чалавек працы стаў іншы. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакары́цца, ‑каруся, ‑корышся, ‑корыцца; зак., каму-чаму.
1. Падпарадкавацца чыёй‑н. сіле, уладзе, выявіўшы пакорлівасць. [Адам:] — Ёсць, брат, у горадзе людзі, якія не пакарыліся і не пакарацца нахабным заваёўнікам... Якімовіч. // перан. Паддацца чыім‑н. намаганням, стаць асвоеным. У [свідравіны], якія былі прабураны вакол ствалоў, пусцілі мароз, і злосныя плывуны пакарыліся. Кулакоўскі. Каб быць пакарыцелем свету, Не толькі зямлёю трэба ўладаць, А трэба ўзняцца На сінюю гладзь — І неба павінна табе папарыцца! Чарот.
2. Змірыцца з чым‑н., адмовіўшыся ад барацьбы. Ты не спяшайся лёсу пакарыцца: Пакліч мяне. Пакліч. І я прыйду. Чэрня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
unterlíegen
* vi (s) (D)
1) саступа́ць, паддава́цца, быць перамо́жаным
2) падляга́ць, знахо́дзіцца ў чыі́м-н. распараджэ́нні
3) падляга́ць (чаму-н.)
es unterlíegt kéinem Zwéifel, dass… — не выкліка́е ніцкага сумне́ння, што…
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бібліятэ́ка
(лац. bibliotheca < гр. bibliotheke, ад biblion = кніга + theke = сховішча)
1) установа, якая збірае, захоўвае і выдае кнігі чытачам, а таксама будынак, дзе гэта ўстанова знаходзіцца;
2) набор кніг, прызначаных для пэўнай групы чытачоў (напр. б. агранома, б. настаўніка);
3) збор кніг, якія знаходзяцца ў чыім-н. прыватным карыстанні (напр. у яго вялікая б.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)