даруча́ць, даручы́ць

1. (каму, што) beuftragen vt (j-n mit D); j-m inen uftrag ertilen;

я даруча́ю вам гэ́тае зада́нне ich beuftrage Sie mit deser ufgabe;

2. (даверыць чыім-н клопатам) zur Betruung nvertrauen; uftragen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)