дагавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., што і без дап.

Скончыць гаварыць; давесці да канца пачатую прамову, выказаць сваю думку да канца.

Дакладчыка перапынілі, не далі д.

|| незак. дагаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адцвісці́, -цвіту́, -цвіце́ш, -цвіце́; -цвіцём, -цвіцяце́, -цвіту́ць; -цвіў, -цвіла́, -ло́; -цвіці́; зак.

1. Скончыць цвісці.

Адцвіла ў полі грэчка.

2. перан. Адкрасаваць (пра маладосць, жыццё).

Адцвіла маладосць.

|| незак. адцвіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адыгра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Далейшай гульнёй вярнуць прайгранае.

2. і без дап. Скончыць іграць.

Адыграць ролю — аказаць уплыў, уздзеянне.

|| незак. ады́грываць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ады́грыш, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дадаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; зак., каго-што.

Скончыць даіць; поўнасцю выдаіць. Дадаіць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што.

Скончыць дубіць, выдубіць да канца. Дадубіць шкуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Скончыць кляпанне чаго‑н. Дакляпаць касу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамайстрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Скончыць майстраваць, рабіць што‑н. Дамайстраваць цацку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго-што.

Скончыць паенне каго‑н. Дапаіць статак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датанцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Скончыць танцаваць які‑н. танец. Датанцаваць польку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дашрубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

Прышрубаваць да канца, скончыць шрубаваць. Дашрубаваць гайку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)