1. Які перарываецца хрыпеннем; сіплы. Хрыплы смех. □ Раскатамі грымеў, скаланаючы паветра, нізкі хрыплы бас старога аленя, зліваючыся ў адзін хор з высокімі і звонкімі галасамі маладзейшых.В. Вольскі.Нечакана я пачуў недалёка ад сябе хрыплы, старэчы кашаль і павольна-ціхае мармытанне.Нікановіч.
3. Які ўтварае сіплыя, нячыстага тону гукі. Крумкае хрыплы крук.Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wirr
a
1) заблы́таны, раскудла́чаны, хааты́чны
2) невыра́зны, няя́сны
ich bin ganz ~ im Kópfe — у мяне́ галава́ кру́ціцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
misty
[ˈmɪsti]
adj.
1) імглі́сты; затума́нены, засму́жаны
misty hills — засму́жаныя ўзго́ркі
misty morning — імглістая ра́ніца
2) няя́сны, цьмя́ны; невыра́зны
a misty notion — цьмя́нае паня́цьце
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
obscure
[əbˈskjʊr]1.
adj.
1) няя́сны, ма́ла зразуме́лы, незразуме́лы
an obscure style of writing — няя́сны стыль піса́ньня
2) няве́дамы; малава́жны, нязна́чны
an obscure little village — мала́я няве́дамая вёсачка
an obscure poet — няве́дамы паэ́т
an obscure position — малава́жнае стано́вішча
3) схава́ны, ледзь ба́чны
an obscure path — ледзь ба́чная сьце́жка
4) невыра́зны, няя́сны
an obscure form — невыра́зная фо́рма
obscure sounds — няя́сныя гу́кі
5) цёмны, цьмя́ны
an obscure corner — цёмны кут
2.
v.
1) засланя́ць; закрыва́ць, загараджа́ць сабо́ю
2) зацьмі́ць
Clouds obscured the sun — Хма́ры зацьмі́лі со́нца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
блы́таны, ‑ая, ‑ае.
1. Бязладна пераплецены, заблытаны. Блытаныя сляды. □ Ніжэй павуцінне плыве доўгімі блытанымі ніткамі.Алешка.Яшчэ на сцежках блытаных Стаяць іх [партызанаў] буданы.Хведаровіч.// Няцвёрды, няўпэўнены (пра крокі, хаду). Блытаныя крокі.
2. У якім цяжка разабрацца, няясны, недакладны, супярэчлівы. Блытаная справа. Блытаныя паказанні. □ Прамова Лабановіча была наўперад крыху блытаная, словы неяк не слухалі яго, і язык варочаўся не так, як належыць.Колас.Хлопцы недаўменна слухалі блытанае Казікава апавяданне і не зусім разумелі яго.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
indefinite
[ɪnˈdefənət]
adj.
1) неакрэ́сьлены; няя́сны; нявы́значаны; няпэ́ўны
it is yet indefinite — усё гэ́та яшчэ́ няпэ́ўнае
2) неабмежава́ны
3) неазнача́льны
an indefinite pronoun — неазнача́льны займе́ньнік
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Жо́ра ’жарабя’, жо́ря (Бяльк.). Памяншальнае ўсячэнне жарабя (гл. жарабец) з пераносам націску на першы склад. Для ўсячэння падставай магло быць падвядзенне пад мадэль кароткіх назваў малых жывёл (ягня, цяля, дыял.ваўча, казя, каця, Сцяц., Афікс. наз., 197), звязанае з усячэннем паўторнай суфіксацыі (параўн. ласянёнак і ласё, там жа, 201). Няясны націск. Не выключана кантамінацыя з жэрці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
obscure1[əbˈskjʊə]adj.
1. малавядо́мы;
an obscure Italian writer малавядо́мы італья́нскі пісьме́ннік
2. незразуме́лы, няя́сны, невыра́зны, цьмя́ны;
an obscure feeling няя́снае адчува́нне;
for some obscure reason па незразуме́лай прычы́не;
an obscure vowelling. мо́ц на рэдукава́ны (гук), нейтра́льны гало́сны (гук)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Загла́духа ’зайздросніца’ (Сцяшк.). Параўн. рус.урал.загла́д ’верхавод’, загла́дка ’апошняя смачная ежа’, заглядчик ’той, хто падглядвае’. Не выклікае сумненняў суфікс ‑уха і дзеяслоўны прэфікс за‑, але няясны корань. Калі гляд‑ зразумела семантычна ад заглядваць > ’зайздросціць’ (той жа ход, што зайздросціць, завідаваць, гл. гэтыя словы), тады пераход лʼ > л і націск незразумелыя. Калі ж ад глад‑ (параўн. гладкі), патрабуе тлумачэння семантычны бок.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
mętny
mętn|y
1. каламутны, мутны;
2. цьмяны; туманны; няясны;
3. цёмны; падазроны;
łowić ryby w ~ej wodzie — лавіць рыбку ў мутнай вадзе
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)