frech

1.

a дзёрзкі, наха́бны, бесцырымо́нны

ein ~er Kerl — наха́бнік

2.

adv дзёрзка, наха́бна

j-n ~ ánlügen* — наха́бна абылга́ць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

brassy

[ˈbræsi]

adj.

1) ме́дны, масяжо́вы

2) Figur. гу́чны й рэ́зкі

a brassy voice — рэ́зкі, гу́чны го́лас

3) informal бессаро́мны, наха́бны

a brassy manner — бессаро́мныя, раьвя́зныя мане́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

І́рмус ’вырвас, жулік, нахабны чалавек’ (Бяльк.). Штучная лацінізаваная форма не зусім яснага паходжання. Магчыма, з *ірвус ад ірваць (гл.) (суф. ‑ус звычайна далучаецца да дзеяслоўных асноў); параўн. вырва, вырвас. Субстытуцыя ‑м‑ замест ‑в‑ цалкам магчыма, улічваючы экспрэсію значэння. Нельга выключыць і магчымую сувязь з рус. смал. и́мус ’бядовы, вельмі здольны да чаго-н.’ (Дабр.); параўн. таксама смал., сіб. иму́н ’жвавы, бядовы, спрытны’, ’знаўца, майстар сваёй справы’, смал. иму́ ’адолею, пакару’ ад імаць (гл.). Але застаецца няясным з’яўленне ‑р‑ (ці не звязана з рус. дыял. ир ’злосць’, ’злосны, з’едлівы чалавек’, upunéc ’свавольнік, задзіра’, ст.-рус. иръ ’болька, струп; скула’?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

brass [brɑ:s] n.

1. лату́нь, жо́ўтая медзь; рэч з лату́ні

2. гру́па ме́дных музы́чных інструме́нтаў (у аркестры); аркестра́нты гэ́тай гру́пы

3. мемарыя́льная до́шка (у храме)

4. BrE, infml, dated гро́шы

5. AmE, infml ва́жныя асо́бы

6. наха́бства

7. нячу́ласць

♦

as bold as brass бессаро́мны, наха́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

outrageous

[,aʊtˈreɪdʒəs]

adj.

1) жахлі́вы, жу́дасны; бессаро́мны, наха́бны; сканда́льны

outrageous behavior — бессаро́мна наха́бныя паво́дзіны (пры лю́дзях)

outrageous language — жахлі́вая мо́ва

2) абура́льны, кры́ўдны

outrageous injustice — абура́льная несправядлі́васьць

3) нястры́мны; шалёны, зло́сны, лю́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Аско́ла вісус; чалавек, што ўсюды паспявае’ (Бяльк.); параўн. рус. смал. асколок ’дзёрзкі, нахабны чалавек’, укр. дивитись оскілками ’глядзець са злобай’, польск. oskoła ’бярозавы сок’ (Брукнер). Гэта слова можна тлумачыць як семантычнае развіццё першаснага аскола таго ж паходжання, што і рус. оскол, бел. асколак, якія маглі мець значэнне тыпу ’стрэмка’. Яны развіваліся тым жа шляхам, што і рус. заноза. Іншае тлумачэнне: скажэнне слова раскол ’забойца, разбойнік; буян, нахабнік’ (Бяльк., Шат.), што адлюстроўвала ўяўленне аб раскольніках як адшчапенцах, кепскіх людзях, якое пашыралася царквой; у гэтым выпадку ўкр. прыклад, дарэчы, патрабуючы ўдакладнення, наўрад ці звязаны з бел. асколак рус. асколок. Сувязь тлумачэння з польск. oskola, відаць, ад уяўлення пра «ліпучасць» соку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cool​2 [ku:l] adj.

1. халаднава́ты, све́жы;

a cool morning халаднава́тая ра́ніца;

a cool wind све́жы ве́цер

2. спако́йны, стры́маны;

Keep cool! Не гарачыся/супакойся!

3. сухі́, непрыве́тны;

a cool reception няве́тлівы прыём

4. дзёрзкі, наха́бны;

cool behaviour наха́бныя паво́дзіны

5. infml мо́дны, суча́сны; выда́тны, першакла́сны;

Cool! Здорава!; Класна!; Крута!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

proud

[praʊd]

adj.

1) ганарлі́вы, го́рды, перакана́ны ў сваёй го́днасьці

2) самаўпэ́ўнены, самазадаво́лены, ганары́сты, фанабэ́рысты, пыхлі́вы; наха́бны

3) по́ўны го́нару, ганарлі́вы

a proud smile — ганарлі́вая ўсьме́шка

a proud moment — хвілі́на, яка́я напаўня́е пачуцьцём го́нару

•

- proud of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pert

[pɜ:rt]

adj.

1) наха́бны, дзёрзкі; гарэ́зны, адва́жны

a pert girl — адва́жная дзяўчы́на

a pert reply — дзёрзкі адка́з

2) informal жва́вы, бадзёры

a very pert old woman — ве́льмі жва́вая стара́я жанчы́на

3) Obsolete

а) кваліфікава́ны

б) спра́ўны; разу́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Наха́ба ’напасць’ (Нас., Грыг., Др., Яруш., круп., ЭШ), ’напасць, непрыемнасць; нахабства’ (Гарэц.), ’гора, навалач’ (Макар.), ’няшчасце, навала; нахабнік’ (Бяльк.), ’навязаны клопат, абуза; нахабнік, нахабніца’ (Янк. 2, Ян.), ’назола, прыставай, бессаромнік’ (парыц., Янк. Мат.), ’нахабнік’ (Клім., Пятк. 2), ’здань’ (касцюк., Арх. ГТ), наха́біца ’пошасць, хвароба’ (ТС), ’назола’ (івац., Жыв. сл.), наха́бны ’навязлівы, прыдзірлівы’ (Нас.), ’наглы’ (Бяльк.), укр. наха́ба ’бяда, напасць; нахабства’, рус. наха́ба ’напасць, нечаканая непрыемнасць; клопат, абуза; нахабнік, нахабніца’. Ад наха́біць ’нападаць, паклёпнічаць, безпадстаўна абвінавачваць у злачынстве’ (Нас.), да незафіксаванага *ха́біць, параўн. ст.-бел. ахабивъ, зафіксаваную форму з аканнем ад дзеяслова *охабити (Карскі, 1, 136), параўн. ст.-польск. ochabić ’абхапіць’, што ўзыходзіць да гукапераймальнага хав‑ (Бернекер, 381) і можа суадносіцца з габа́ць ’браць, хапаць’ (Фасмер, 4, 215; Махэк₂, 410). Некаторыя значэнні развіліся, магчыма, пад уплывам *xabiti ’псаваць’, гл. ха́баль, хабе́та; да семантыкі параўн. нахваці́цца ’з’явіцца знянацку’ (Ян.), нахапі́цца ’накінуцца’ (Растарг.) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)