какі́ль

(фр. coquille)

металічная форма, у якой адліваюць розныя металічныя вырабы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кастру́ля

(рус. кастрюля, ад ням. Kasserolle)

металічная пасудзіна для прыгатавання ежы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прабо́й ’металічная дужка, на якую навешваецца замок’ (ТСБМ, Гарэц., Касп.; шчуч., Сл. ПЗБ), пробо́й верхняя частка вулля-калоды’ (Анох.). Рус. пробо́й, укр. пробій, польск. przebój, серб.-харв. пробо́ј, славен. probój, балг. пробой у розных значэннях — ’прабоіна, прарыў (куды-небудзь)’ і г. д. У значэнні ’металічная дужка, на якую навешваецца замок’ з’яўляецца бел.-рус. семантычнай ізаглосай. Прасл. *probojь — аблаўтны дэрыват ад *probiti < *biti ’біць’. Не выключаны аднак, што гэта больш позняя аналагічная форма па тыпу *bojь < *biti.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераплі́ца, перяплі́ца, параплі́ца, парлі́ца, партві́ца, цярплі́ца, пярхлі́ца ’металічная планка ў адтуліне верхняга каменя жорнаў’ (ЛА, 4) — усе да парпліца (гл.), пачатак слова перааформлены пад уплывам слоў з прыстаўкай пера-.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ДАРО́ЖКА,

снасць для лоўлі драпежнай рыбы. Прадаўгаватая металічная пласціна з кручком або якарком на канцы, прымацаваная да доўгага шнура, што цягнуць за чаўном ці лодкай. Кручок (якарок) маскіруюць чырвонымі ніткамі ці тканінай. Шнур намотваюць на спец. калаўроцік (матавільца) або дошчачку. Д. вядома на Беларусі са старажытнасці, у наш час выкарыстоўваецца рыбаловамі-аматарамі.

І.М.Браім.

т. 6, с. 55

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́бка 1 ’яма’ (Сцяшк. Сл.). Гл. кобачка.

Ко́бка 2 ’нізкая, прысадзістая, моцная дзяўчынка’ (Янк. III). Янкоўскі (55) параўноўвае з укр. кобка ’металічная каробка’ (параўн. ЕСУМ, 2, 477). Гл. кобка 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вуго́льнік м.

1. тэх. (інструмент) Zéichenwinkel m -s, -, Dréieck n -(e)s, -e;

2. (металічная накладка) Wínkeleisen n -s, -, Wínkelblech n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кра́ты

(польск. kraty, ад лац. crates)

металічная рашотка на вокнах, на дзвярах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

металаізо́л

[ад метал + ізал(яцыя)]

воданепранікальны матэрыял, тонкая металічная фольга, пакрытая з абодвух бакоў слоем бітуму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гу́зік, ‑а. м.

1. Металічная, касцяная або іншая зашпілька, пераважна ў форме кружка, якая прышываецца да адзення, абутку. Бліскучыя гузікі. Прышыць гузік. Адшпіліць гузікі.

2. Разм. Пра ўсё, што нагадвае па форме гэту зашпільку. Гузікі гармоніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)