спа́дкі мн. разм. Érbschaft f -; Érbsachen pl (маёмасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

безгаспада́рны

1. бесхозя́йственный, бесхо́зный; вы́морочный;

~ная маёмасць — бесхозя́йное (бесхо́зное) иму́щество;

2. разг., см. безгаспада́рлівы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак. і незак.

1. каго-што каму. Перадаць (перадаваць) па завяшчанні.

З. маёмасць сыну.

2. каму з інф. Даручыць (даручаць) што-н., выказаўшы перадсмяротную волю.

Вучоны завяшчаў прадоўжыць справу сваім вучням.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спрада́ць¹, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзі́м, -дасце́, -даду́ць; спрада́ў, -дала́, -ло́; зак., каго-што.

Прадаць усю маёмасць (звычайна па частках).

Вымушаны быў с. усё, каб разлічыцца за пазыкі.

|| незак. спрадава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

konfiskat, ~u

м. канфіскаваная маёмасць; канфіскат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пасяга́нне, ‑я, н.

Спроба зрабіць замах на каго‑, што‑н., пазбавіць каго‑н. чаго‑н. Пасяганне на чужую маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безгаспада́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае гаспадара, які нікому не належыць. Безгаспадарная маёмасць.

2. Тое, што і безгаспадарлівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ма́е́тнасць, ма́ітнысь, ма́йтнысь ’нерухомая маёмасць, зямля’ (Нік., Оч., Нас., Нас. АУ), ст.-бел. маетность, маэтность ’багацце, маёмасць’ (XVI ст.), запазычана з польск. majętność < mieć > мець (гл.) (Булыка, Запазыч., 195; Фасмер, 2, 557).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

агра́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.

1. Сілай адабраць у каго‑н. маёмасць, грошы; абрабаваць. Разам з тым [Гамыра] займаўся і бандыцтвам, выходзячы на дарогу. Аграбіў аднаго доктара, падманам заклікаўшы яго да «хворага». Колас. // Выкрасці чужую маёмасць. Аграбіць кватэру, магазін.

2. Забраць, абрабаваць паборамі; абабраць.

3. перан. Пазбавіць духоўных сіл; апустошыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́марачны юрыд. érblos, hérrenlos;

вы́марачная маёмасць Gut óhne Érbe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)