налыга́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е; -а́ ны; незак.
1. каго-што . Злучыць , звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад.
Н. валоў.
2. што і чаго . Тое, што і нанізаць (разм. ).
Н. нізку баравікоў.
3. каго . Налавіць (пры дапамозе пятлі).
Н. арканам дзікіх коней.
|| незак. налы́ гваць , -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зашы́ ць , -ы́ ю, -ы́ еш, -ы́ е; -ы́ ты; зак. , што.
1. Адрамантаваць, сшыўшы краі, а таксама злучыць швом канцы чаго-н.
З. падраны рукаў.
З. мяшок.
2. Упакаваць, сшыўшы канцы ўпакоўкі.
З. пасылку.
|| незак. зашыва́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е.
|| наз. зашыва́ нне , -я, н. і зашы́ ўка , -і, Д М ы́ ўцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
звары́ ць , -ару́ , -а́ рыш, -а́ рыць; -а́ раны; зак.
1. гл.
2. што . Злучыць , запаўняючы прамежкі расплаўленым металам ці сціскаючы, скоўваючы ў распаленым выглядзе.
З. секцыі трубаправода.
|| незак. зва́ рваць , -аю, -аеш, -ае (да 2 знач).
|| наз. зва́ рка , -і, Д М ж. знач. ).
Газавая з.
Аўтагенная з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
змацава́ ць , -цу́ ю, -цу́ еш, -цу́ е; -цу́ й; -цава́ ны; зак.
1. што . Моцна злучыць .
З. бярвёны скобамі.
Сумесная барацьба іх яшчэ больш змацавала (перан. ).
2. што чым . Засведчыць што-н. (афіц. ).
З. дакумент подпісам.
З. подпіс пячаткай.
|| незак. змацо́ ўваць , -аю, -аеш, -ае.
|| наз. змацава́ нне , -я, н. і змацо́ ўванне , -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сочини́ ть сов.
1. (составить, сложить) скла́ сці; (создать) ствары́ ць; (написать) напіса́ ць;
2. (выдумать) вы́ думаць, прыду́ маць; (соврать) схлусі́ ць, салга́ ць;
3. грам. злучы́ ць .
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
збіць ², саб’ю́ , саб’е́ ш, саб’е́ ; саб’ём, саб’яце́ , саб’ю́ ць; збіў, збіла; збі; збіты; зак.
1. што . Ударамі злучыць , саставіць.
З. скрынку з дошак.
2. што . Узбіваючы, узбоўтваючы, ператварыць у шчыльную масу.
З. масла.
3. каго-што . Сабраць разам, сагнаць у кучу (разм. ).
З. кароў у кучу.
|| незак. збіва́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спая́ ць
1. тэх. злучыць паяннем ) zusá mmenlöten аддз. vt
2. перан. паяднаць ) é inigen vt í nden* vt á mmenschweißen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
стулі́ ць , сту́ льваць
1. (шчыльна сціснуць ) zusá mmenpressen vt á mmendrücken vt тс. перан.
2. (звесці , злучыць разам ) zú machen vt í eßen* vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
знітава́ ць , зніто́ ўваць
1. (злучыць í nden* vt é stigen vt á uben vt балтамі );
2. перан. з’яднаць ) é inigen vt í nden* vt á mmenschweißen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
спле́ сці , спляту, спляцеш, спляце; спляцём, сплецяце, сплятуць; пр. сплёў, спляла, ‑ло; заг. спляці; зак. , што .
1. Вырабіць, зрабіць пляценнем. Сплесці вянок. □ І кошык сплятуць Каля светлай вады, І ягад лясных Назбіраюць дзяды. Куляшоў . Дзед Цыпрук сваю паставіў базу, Адмыслова сплёў з галін будан, Што ў спёку добра пахне лазняй. Караткевіч . Неяк за абедам бацька папрасіў: — Сплёў бы ты мне, сынок, лапці. Ляўданскі .
2. Злучыць , змацаваць пляценнем. Па прывычцы .. [Маша] спляла валасы ў касу. Шамякін . Ён [салдат] касіў, быццам піў хмельны водар здаровы Белай дзятлаўкі той, што спляла травастой. Арочка . // Злучыць , счапіць, пераплёўшы адно з другім (рукі, ногі, пальцы). Сплёўшы пальцы на галаве і злёгку адкінуўшыся назад, .. [Сіўцоў] уголас пачаў чытаць цудоўныя вершы Цютчава. Васілевіч . // перан. Цесна звязаць, злучыць , зліць. Некалькі сюжэтных ліній аўтар сплёў у адзіную кампазіцыю. «Маладосць» .
3. перан. Разм. Выдумаць. — Не, няпраўда, сынок! Гэта байку сплялі. Колас .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)