ВЕРХ у архітэктуры, пірамідальнае, купальнае або яруснае завяршэнне будынкаў, звычайна раскрытае ў інтэр’ер. Шырока вядомы ў культавай архітэктуры многіх краін Еўропы, у 15—19 ст. быў адметнай рысай храмаў Беларусі, Расіі, Украіны. У мураванай архітэктуры Беларусі вядомы з 11—12 ст. у выглядзе барабанаў на ветразях і ступеньчатых арках (Сафійскі сабор і Спаса-Ефрасіннеўская царква ў Полацку). У архітэктуры Адраджэння (16 — 1-я пал. 17 ст.) купальны верх звонку аздаблялі аркатурай і інш. (кальвінскі збор у Смаргоні). У архітэктуры барока і класіцызму верх набыў стройныя прапорцыі, упрыгожваўся скульптурай і жывапісам (фарны касцёл у Нясвіжы, Петрапаўлаўскі касцёл у Гомелі і інш.). У 2-й пал. 19 — пач. 20 ст. верх шырока выкарыстоўвалі ў культавых будынках стыляў псеўдарускага і «мадэрн» (Сімяонаўская царква ў Брэсце, мемар. капліца ў в. Лясная Слаўгарадскага р-на). У драўляным дойлідстве Беларусі вядомы з 16 ст. (Успенская царква Ляшчынскага манастыра пад Пінскам). Звычайна меў вянковую канструкцыю. Архаічныя вярхі пірамідальныя (Георгіеўская царква ў в. Сінкевічы Лунінецкага р-на). У 18 ст. пад уплывам барока пашырыліся ярусныя вярхі (асн. тыпы: чацвярык на чацверыку, васьмярык на васьмерыку і васьмярык на чацверыку), у якіх выкарыстоўваліся канструкцыі заломаў і ветразяў (цэрквы Ільінская ў Віцебску, Міхайлаўская ў в. Рубель Столінскага, Мікалаеўская ў в. Старая Беліца Гомельскага р-наў і інш.). Часта завяршаўся верх купалкамі, вежачкамі, крыжамі, шпілямі і інш.

Ю.А.Якімовіч.

т. 4, с. 107

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

це́ла, ‑а, н.

1. Матэрыя, рэчыва, што так ці інакш абмежавана ў прасторы; асобны прадмет у прасторы. Газападобнае цела. □ Метэарыты — цвёрдыя целы касмічнага паходжання. «Маладосць». // Спец. Частка прасторы, абмежаваная з усіх бакоў: тое, што мае даўжыню, шырыню і глыбіню. Прызма, шар — геаметрычныя целы.

2. Арганізм чалавека або жывёлы ў яго знешніх, фізічных формах і праяўленнях. Часткі цела. □ Маладое цела жывучае. Даніленка. Мокры да касцей Сымон.. скалануўся, агорнуты халодным паветрам. Яму хацелася пазяхнуць, цела білі дрыжыкі. Чарнышэвіч. [Пракоп] выцягнуўся на ўсю даўжыню свайго стомленага і абцяжэлага пасля ёмкага абеду цела. Колас. // Труп, мярцвяк. Нікіцін ніяк не мог сабе дараваць, што не дастаў цела начдзіва і не паспеў падабраць партбілет. Гурскі. // Ужываецца для абазначэння матэрыяльнага пачатку ў чалавека ў процілегласць духоўнаму, псіхічнаму. Усё гэта было так прытульна, што можна было адпачыць целам і духам за ўсе папярэднія месяцы. Маўр.

3. Тулава, корпус чалавека, жывёлы, птушкі. [Лясніцкі] стаяў голы і старанна націраў цела сухім палатняным ручніком. Шамякін. Дужае і стройнае цела [аленя] на стройных нагах нібы скамянела. В. Вольскі. Яшчэ пад купінай лядок, а на купіне ўжо гняздзечка кнігаўка зрабіла, яечкі сваім целам грэе. Бялевіч. // перан. Пра ствол дрэва, расліны. Сякера глыбока ўваходзіла ў жывое цела, яблыня, як ад спалоху, уздрыгвала. Карпаў. [Салдацкая каска] глыбока ўвайшла ў цела дубка, і знізу дрэўца было нібы пераціснута. Паўлаў. / у вобразным ужыв. Якую ж чорную навалу перанесла ты, родная Беларусь! Як знявечылі тваё святое цела кіпцюры крыважэрных драпежнікаў, што наляцелі з Захаду! Хадкевіч. Гляньце! Наліваецца злектрычнай крывёю Магутнае цела Маёй краіны. Хведаровіч.

4. Спец. Асноўная масіўная частка чаго‑н. Цела самалёта. □ Цяжка пульсуе магутнае цела паравога катла. Шынклер.

•••

Абсалютна чорнае цела — цела, якое поўнасцю паглынае праменне, што падае на яго.

Іншароднае цела — а) прадмет, які трапіў звонку ў арганізм; б) аб кім‑, чым‑н. чужым, пабочным, што застаецца адасобленым. У іншым выпадку ўсё можа скончыцца антымастацкай практыкай, і лепшыя ўзоры духоўных здабыткаў іншых народаў, перанесеныя на родную глебу, застануцца чужародным целам, штучна перасаджаным у неўласцівае яму асяроддзе. Майхровіч.

Нябеснае цела — планета, зорка, камета.

(Быць) у целе — быць поўным, укормленым, сытым.

Грошы цела не пякуць — грошы нікому не шкодзяць, ніколі не бываюць лішнімі. — А каму грошы цела пяклі? Каму яны лішнія былі? — Дзед насупіўся. Масарэнка.

Грэшнае цела — арганізм чалавека з усімі яго фізіялагічнымі праявамі як супрацьлегласць яго духоўнаму, псіхічнаму свету.

Душой і целам гл. душа.

Мурашкі забегалі (бегаюць, пабеглі, пайшлі) па целе гл. мурашка.

Развітацца з целам — правесці нябожчыка ў апошнюю дарогу, пабыць на пахаванні.

Свая кашуля бліжэй да цела — сваё даражэй.

Свяціць голым целам гл. свяціць ​1.

Спасці з цела гл. спасці.

Толькі душа ў целе — ледзь жывы (пра хворага, слабага ці вельмі стомленага чалавека).

Трымаць у чорным целе гл. трымаць.

Увабрацца (увайсці) у цела — паправіцца, акрэпнуць; папаўнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

out [aʊt] adv., prep.

1. па-за, зво́нку, знадво́рку (паказвае на знаходжанне па-за межамі);

We are dining out to-night. Мы сёння абедаем не дома;

He is out. Яго няма.

2. з, вон, надво́р (паказвае на рух за якія-н. межы);

go/run/jump out вы́йсці/вы́бегчы/вы́скачыць;

Out you go! Вон адгэтуль!;

She leapt out of bed. Яна ўскочыла з ложка.

3. (паказвае на матэрыял, з якога зроблены прадмет) з;

made out of glass зро́блены са шкла, шкляны́

4. (паказвае на адсутнасць чаго-н.) без;

out of breath зады́ханы, запы́ханы;

be out of work заста́цца без пра́цы, быць беспрацо́ўным;

We are out of bread. У нас кончыўся хлеб.

5. з-за, з прычы́ны;

out of grief/joy з го́ра/ра́дасці

6. (паказвае на суадносіны часткі і цэлага) з;

5 students out of 12 пяць студэ́нтаў з двана́ццаці

7. : паказвае на з’яўленне, выхад чаго-н.;

The sun is out. Сонца ўзышло;

My new book is out. Выйшла мая новая кніга.

8. : паказвае на заканчэнне, выключэнне ці знікненне чаго-н.;

The fire is out. Агонь патух;

Lights out! Тушыце святло!

♦

out of it infml не ў сваёй тале́рцы; нязру́чна, няёмка (адчуваць сябе);

be out for smth. імкну́цца да чаго́-н.;

be out to do smth. збіра́цца зрабі́ць што-н.;

Out with it! Ну, у чым справа?!;

The roses are out. Ружы распусціліся;

She was out for more than 10 minutes. Яна была ў непрытомнасці больш за дзесяць хвілін.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

за прыназ.

1. hínter (A на пыт. «кyды?», D на пыт. «дзe?»); jénseits (G) (па той бок); áußerhalb (G) (звонку);

за ха́тай hínter dem Haus;

за рако́й jénseits des Flússes;

2. (следам) nach (D);

адзі́н за адны́м éiner nach dem ánderen;

крок за кро́кам (павольна) Schritt für Schritt; (паступова) allmählich, Schritt um Schritt;

3. (дзеля, на карысць) für (A);

змага́цца за што-н. für [um] etw. kämpfen;

4. (каля) an (A на пытанне «кyды?», D на пытанне «дзe?»);

се́сці за стол sich an den Tisch sétzen;

сядзе́ць за стало́м am Tisch sítzen*;

5. (на працягу часу) während (G), im Láufe (G); in (D);

за апо́шні час in létzter Zeit;

6. (для абазначэння высновы, прычыны) für (A), wegen (G);

узнагаро́дзіць каго-н за што-н. j-n für etw. áuszeichnen (чым-н. mit D);

бяле́йшы за снег wéißer als Schnee;

чарга́ за табо́й du bist dran, du bist an der Réihe;

за выключэ́ннем [вы́няткам] mit Áusnahme von (D); áusgenommen (A);

за по́ўнач nach Mítternacht;

піць за чыё-н. здаро́ўе auf j-s Wohl [Gesúndheit] trínken*;

за і су́праць das Für und Wíder, Pro und Kóntra [Cóntra];

за кошт auf Kósten; durch (A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

call

[kɔl]

1.

v.t.

1) клі́каць, закліка́ць, зага́дваць

He called us to help him — Ён паклі́каў нас, каб дапамаглі́ яму́

He called a cab — Ён вы́клікаў таксі́

to call to order — закліка́ць да пара́дку

2)

а) скліка́ць, дава́ць сыгна́л

б) ва́біць, прына́джваць (зьвяра́)

3) выкліка́ць

to call the roll of the class — правяра́ць прысу́тнасьць ву́чняў

4) будзі́ць

5) зваць, называ́ць

They called him George —

а) Яго́ назва́лі Юркам

б) Яго́ зва́лі Юркам

to be called — зва́цца, называ́цца

the so-called — гэ́так зва́ны

6) тэлефанава́ць, звані́ць

7) лічы́ць, уважа́ць

I call this a good house — Я лічу́, што гэ́та до́бры дом

8) дамага́цца, жада́ць

The bank called my loan — Банк зажада́ў по́ўнае спла́ты маёй пазы́кі

9) абвяшча́ць, прадка́зваць, прадба́чваць

The forecast calls for rain — Прагно́з надво́р’я прадка́звае дождж

2.

v.i.

1) го́ласна гавары́ць, крыча́ць; гука́ць

He called from outside — Ён гукну́ў зво́нку

2) наве́дваць

to call on a sick friend — наве́даць хво́рага ся́бру

3.

n.

1) гука́ньне n., крык -у m.

2) гукава́я прына́да (на зьвяра́, пту́шку)

3) сыгна́л трубы́ (у во́йску)

4) за́клік, зваро́т -у m., клі́каньне n.; запро́сіны pl. only.

5) дзелавы́ візы́т; наве́даньне хво́рага ле́карам

6) каро́ткія адве́дкі

7) тэлефо́нны звано́к

There is a call for you — Цябе́ про́сяць да тэлефо́на

•

- be at call

- be on

- call back

- call down

- call in

- call into being

- call into existence

- call off

- call on

- call out

- call up

- within call

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)