preserve

[prɪˈzɜ:rv]

1.

v.

1) захо́ўваць ад пашко́джаньня, нішчэ́ньня; ахо́ўваць

2) дагляда́ць

3) захо́ўваць ад псава́ньня

ice helps to preserve food — Лёд дапамага́е захо́ўваць праду́кты ад псава́ньня

4) кансэрвава́ць е́жу (сале́ньнем, вэ́нджаньнем)

2.

n.

запаве́днік -у m.

•

- preserves

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дагле́дзець сов.

1. (каго, што чаще с отрицанием) усмотре́ть, досмотре́ть, догляде́ть (за кем, чем);

усі́х адра́зу не ~дзіш — за все́ми сра́зу не усмо́тришь;

не ~дзелі дзіця́ — не досмотре́ли (не догляде́ли, не усмотре́ли) за ребёнком;

2. (каго, што) присмотре́ть (за кем, чем), пригляде́ть (за кем, чем); см. дагляда́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wárten

I

vi (auf A) чака́ць (каго-н., чаго-н., што-н.)

auf sich (A) ~ lássen* — заста́віць чака́ць сябе́

wárte mal! — пачака́й (жа)!

II

vt дагляда́ць (дзяцей, хворых), прыслуго́ўваць (каму-н.)

ein Áuto ~ — право́дзіць тэхабслуго́ўванне аўтамабі́ля

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пе́сціць, пешчу, песціш, песціць; незак.

1. каго. Любоўна даглядаць, гадаваць каго‑н. Нічога асаблівага [Аўстра] не жадае: самой хадзіць па хаце, завіхацца каля печы, карміць і песціць дзяцей. Кучар. // пераважна з адмоўем «не». Ствараць для жыцця, дзейнасці каго‑н. вельмі спрыяльныя ўмовы. Лёс не песціў вандроўнікаў космасу. Гамолка. Жыццё дарэмна іх [дзяўчат] не песціць, Яны не ў кветніку цвітуць. Пысін. Як малодшую, .. [Зіну] песцілі можа больш, чым трэба было, не адмаўлялі ні ў чым, хаця ў хаце было не густа. Шыцік. // Патураць усім жаданням каго‑н., балаваць; распешчваць. Песцяць дачку, псуюць яе. Як жа, адзіная дачка, толькі ёю і дыхаюць. Лынькоў. // перан.; што. З любоўю даглядаць, ахоўваць што‑н. Думаў Дзям’ян пра шмат што: пра зямлю, якую песціў і любіў; пра дом свой, пабудаваны за савецкія часы. Кавалёў. Старыя любяць сваю справу, старанна даглядаюць машыну, песцяць яе. Шынклер.

2. каго. Праяўляць ласку, лашчыць, галубіць каго‑н. Аляксей часта браў Люду на калені, песціў, гаварыў з ёю. Мележ. Славік пайшоў па руках, яго песцілі, падкідалі, як мячык. Гурскі.

3. перан.; каго-што. Дзейнічаючы на органы пачуццяў, выклікаць прыемныя адчуванні (пра вецер, сонца і пад.). Вецер песціць твар. □ Карціны роднага беларускага пейзажу мільгалі адна за другой, песцячы погляд мяккасцю і разнастайнасцю фарбаў. Васілевіч. Сонца, быццам знарок, свеціць проста ў твар, сагравае цябе, песціць. Лупсякоў.

4. перан.; што. Жадаць здзяйснення чаго‑н. прыемнага; пялегаваць. Песціць надзею ў сэрцы. Песціць мару. □ Кожны глядзеў на полымя, песцячы свае пакуль нікому не адкрытыя думкі. Пестрак.

•••

Песціць вочы — пра што‑н. прыгожае, прыемнае на выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паро́цца ’калоць, пароць адзін аднаго чым-небудзь вострым; разрывацца, разыходзіцца ў шве; капацца ў чым-небудзь; марудна рабіць што-небудзь, корпацца’. Зваротны дзеяслоў да пароць (гл.); але адносна паро́цца ў яго апошнім значэнні існуе версія Махэка₂ (434) аб яго адменным паходжанні. Параўн. рус. дыял. поро́ться ’займацца чым-небудзь, спяшацца з чым-небудзь’, укр. пор́отися ’займацца хатняй гаспадаркай; гатаваць; поркацца’, польск. porać się, parać się ’займацца чым-небудзь’, в.-луж. porać, н.-луж. poroś ’рабіць нешта, гатаваць, даглядаць’, чэш. parati se ’рабіць нешта, займацца нечым; корпацца, поркацца’. Зыходным значэннем Махэк лічыць ’рабіць нешта’ якое, на яго думку, можа узыходзіць да пара́ (гл.). Але параўн. яшчэ по́ркацца < по́ркаць у аналагічным значэнні. Сюды ж паро́цька ’чалавек, які павольна працуе, які кепска ведае сваю справу’ (Гарэц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

áchten

1.

vt

1) паважа́ць, шанава́ць

2) лічы́ць за…

2.

vi (auf A) звярта́ць ува́гу (на каго-н., на што-н.); зважа́ць (на каго-н., на што-н.); пільнава́ць, дагляда́ць (каго-н.)

auf etw. groß ~ — звярта́ць асаблі́вую ўва́гу на што-н. )

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tend

I [tend]

v.i.

1) мець тэндэ́нцыі, схіля́цца

2) кірава́цца, падава́цца

The coastline tends to the south — Лі́нія ўзьбярэ́жжа тут кіру́ецца напаўдня́

II [tend]

v.t.

1) дагляда́ць; па́сьвіць

He tends shop for his father — Ён дагляда́е майстэ́рню ба́цькі

A shepherd tends his flock — Пасту́х па́сьвіць свой ста́так

2) абслуго́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

care​2 [keə] v.

1. (about, for) клапаці́цца, ру́піцца, дагляда́ць

2. (about) турбава́цца, хвалява́цца; дбаць;

Who cares? Мяне гэта не турбуе/не цікавіць;

I don’t care. Мне ўсё роўна;

I don’t care a damn/a straw/a button. infml Мне на гэта напляваць.

3. (for) любі́ць, падаба́цца; ру́піцца, дбаць (пра каго/што-н.)

4. мець жада́нне, жада́ць, хаце́ць;

Would you care for a cup of tea? Хочаш/хочаце кубак чаю?

♦

I couldn’t care less infml мне на гэ́та наплява́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

attend

[əˈtend]

1.

v.t.

1) быць прысу́тным; наве́дваць

to attend school — хадзі́ць у шко́лу, наве́дваць шко́лу

2) суправаджа́ць, асыстава́ць

to attend the queen — асыстава́ць карале́ве

3) дагляда́ць (хво́рага), прыслуго́ўваць каму́

4) дагляда́ць, дапільно́ўваць

Your orders will be attended to — Ва́шыя зага́ды бу́дуць вы́кананыя

2.

v.i.

1) прыклада́цца да чаго́

to attend to one’s work — быць стара́нным у пра́цы

2) быць прысу́тным (на ле́кцыі)

3) быць ува́жным

Attend to my story — Слу́хайце ўва́жліва, што я вам раскажу́

to attend to someone’s need — быць ува́жным да не́чыіх патрэ́баў

4) ру́піцца; дба́ць; пільнава́ць

to attend to the education of one’s children — дбаць пра адука́цыю сваі́х дзяце́й

5) прыслуго́ўваць, абслуго́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

клапаці́цца

1. (турбавацца) sich sórgen, besórgt sein (аб чым-н. um A);

2. (выяўляць клопат) sórgen vi, Sórge trágen* (пра каго-н., што-н. für A); sich kümmern (um A); pflégen vt (даглядаць каго-н., што-н.);

клапаці́цца пра сям’ю für die Famíli¦e sórgen;

клапаці́цца пра гаспада́рку die Wírtschaft besórgen;

3. (старацца, увіхацца) sich bemühen; sich (D) Mühe gében*; sich befléißigen; (старацца з усіх сіл) álles dránsetzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)