◎ Нярэ́па ’гультай’ (Сцяшк. Сл.). Запазычана з літ.пегёра ’абжора’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
good-for-nothing
[,gʊdfərˈnʌӨɪŋ]1.
adj.
нічо́га ня ва́рты, ніку́ды ня ва́рты; нікчэ́мны
2.
n.
гульта́й -я́m., няго́днік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Бі́ндус ’гультай’ (Сцяц., Нас.). Аткупшчыкоў (Лекс. балтызмы, 34–35) хоча бачыць тут літуанізм (з меншай пэўнасцю аб гэтым Лаўчутэ, там жа, 22). Брукнер (27) дапускае, здаецца, магчымасць сувязі з bindas ’сякера’ (< ням.Bindaxt; так прынамсі Варш. сл., 1, 156). Параўн. бінда́с ’сякера’, дурань’ (Касп.), бі́ндас ’бамбіза’ (Нас.). Аткупшчыкоў, там жа, лічыць літуанізмам і бел.біндзю́к ’хлапчук гультай і гарэза’ (Нас.). Ці не сюды адносіцца біндзюга́йла ’гультай’ (Нас.)?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ляню́х ’гультай’ (вільн., Сл. ПЗБ). Відавочна, запазычанне з польск. мовы, хаця Слаўскі (4, 152) мяркуе, што гэта лексема праславянская, параўн. польск.leniuch (і lenioch), укр.ліню́х ’тс’, закарп.лінюхи́ ’трутні’; славац.leňúch, чак.lenjȗh, славен.lẹnúh ’гультай’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ла́нтрух ’чалавек, які любіць паспаць’ (полац., Нар. лекс.), міёр.ла́нтр́уга ’вялікі гультай’ (З нар. сл.) — у выніку кантамінацыі з ла́нту́х (гл.), ’тоўсты, непаваротлівы, гультай’ (КЭС, лаг.; паст., віл., шчуч., навагр., Нар. сл., З нар. сл.) і латруга (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ленцяява́ты ’гультаяваў’ (Касп.). З рус.лентяй ’гультай’ па ўзору гультаявалі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ На́дубіна экспр. ’вялікі гультай’ (міёр., Нар. сл.). Гл. надубень, надаўбень.