фарао́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тытул старажытнаегіпецкіх цароў, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. фарао́наўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кюрэ́ м Curé [ky´re:] m -s, -s (духоўная асоба ў Францыі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

непажада́ны únerwünscht, únliebsam;

непажада́ная асо́ба дып persóna non gráta (лац)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

маркгра́ф, ‑а, м.

Гіст. Тытул правіцеля маркі ​2 (у 1 знач.); асоба, якая мае такі тытул. // Спадчынны тытул некаторых германскіх князёў; асоба, якая мае такі тытул.

[Ням. Markgraf.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эды́л, ‑а, м.

1. У старажытным Рыме — службовая асоба, якая ажыццяўляла нагляд за будаўніцтвам і ўтрыманнем храмаў, дарог, рынкаў і пад.

2. перан. Важная службовая асоба.

[Лац. aedilis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

third person [ˌθɜ:dˈpɜ:sn] n. : the third person ling. трэ́цяя асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shalt [ʃælt] v. poet. = shall (2-я асоба адз. л.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выдаве́ц, ‑даўца, м.

Асоба, якая выдае творы друку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзінанача́льнік, ‑а, м.

Асоба, якая мае права адзінаначалля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвяшча́льнік, ‑а, м.

Асоба, якая абвяшчае што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)