шыпу́н
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| шыпу́н | шыпуны́ | |
| шыпуна́ | шыпуно́ў | |
| шыпуну́ | шыпуна́м | |
| шыпуна́ | шыпуно́ў | |
| шыпуно́м | шыпуна́мі | |
| шыпуне́ | шыпуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)