катара́льны
(фр. catarrhal, ад гр. katarrhoos = сцяканне)
які мае адносіны да катару, звязаны з катарам (напр. к. кашаль).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
макрасейсмі́чны
(ад макра- + сейсмічны)
звязаны з моцным ваганнем зямной паверхні, якое адчуваецца людзьмі без спецыяльных прыбораў (параўн. мікрасейсмічны).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мікрасейсмі́чны
(ад мікра + сейсмічны)
звязаны з ваганнямі зямной паверхні, якія можна выявіць толькі пры дапамозе сейсмографа (параўн. макрасейсмічны).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тахаме́трыя
(ад гр. tachos = хуткасць + -метрыя)
раздзел метралогіі, звязаны з вымярэннем колькасці абаротаў розных частак машын пры руху.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
хрома-, храма-
(гр. chroma = колер, фарба)
першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «звязаны з афарбоўкай, з колерам».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цырка́дны
(ад лац. circa = каля + dies = дзень)
біял. звязаны з перыядам, які займае каля сутак часу (гл. цыркарытмы).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
падсо́сны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Якую ссе дзіцяня. Падсосная свінаматка. Падсосныя кабылы. // Такі, які ссе матку (пра парасят, цялят і пад.). Падсосныя парасяты.
2. Звязаны з адкормам маладняку малаком матак. Падсосны перыяд. Падсосны метад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акрэдытава́ны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад акрэдытаваць.
2. у знач. прым. Які звязаны з дыпламатычным прадстаўніцтвам у замежнай краіне. Акрэдытаваны пасол.
3. у знач. прым. Якому выдадзены разліковы акрэдытыў. Акрэдытаваная асоба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жні́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да жніва, звязаны з ім. Жніўная пара. □ У жніўны дзень на вуліцы бязлюдна. Нават бэз заснуў каля дзвярэй. Караткевіч. // Які выконваецца ў час жніва. Жніўны абрад. Жніўная песня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэўматы́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэўматызму, звязаны з рэўматызмам. Рэўматычны прыступ. Рэўматычны боль. □ Даніла Платонавіч сядзеў пад разгалістай грушай у старым крэсле, накрыўшы свае хворыя рэўматычныя ногі цёплай коўдрай, і драмаў. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)