звя́заны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены свабоды, лёгкасці.

Звязаныя рухі.

2. Такі, праяўленне якога абумоўлена чым-н. (спец.).

Звязаныя хістанні.

|| наз. звя́занасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звя́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. звя́заны звя́заная звя́занае звя́заныя
Р. звя́занага звя́занай
звя́занае		 звя́занага звя́заных
Д. звя́занаму звя́занай звя́занаму звя́заным
В. звя́заны (неадуш.)
звя́занага (адуш.)		 звя́заную звя́занае звя́заныя (неадуш.)
звя́заных (адуш.)
Т. звя́заным звя́занай
звя́занаю		 звя́заным звя́занымі
М. звя́заным звя́занай звя́заным звя́заных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звя́заны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. звя́заны звя́заная звя́занае звя́заныя
Р. звя́занага звя́занай
звя́занае		 звя́занага звя́заных
Д. звя́занаму звя́занай звя́занаму звя́заным
В. звя́заны (неадуш.)
звя́занага (адуш.)		 звя́заную звя́занае звя́заныя (неадуш.)
звя́заных (адуш.)
Т. звя́заным звя́занай
звя́занаю		 звя́заным звя́занымі
М. звя́заным звя́занай звя́заным звя́заных

Кароткая форма: звя́зана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звя́заны

1. прич., прил., в разн. знач. свя́занный; вы́вязанный;

2. прич., охот. состру́ненный;

3. прич., спец. сча́ленный, сплочённый;

1-3 см. звяза́ць;

4. прич. свя́занный, сопряжённый;

гэ́та спра́ва ~на з некато́рымі ця́жкасцямі — э́то де́ло свя́зано (сопряжено́) с не́которыми тру́дностями;

5. прил. (не свободный) свя́занный;

~ныя ру́хі — свя́занные движе́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звя́заны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад звязаць. // Які цягне за сабой што‑н., абумоўлівае што‑н. Работа рэвізора звязана з раз’ездамі.

2. у знач. прым. Пазбаўлены свабоды, лёгкасці, натуральнасці. Звязаныя рухі.

3. у знач. прым. Злучаны з чым‑н., не свабодны. Звязаны азот. Звязаны кісларод. // Які знаходзіцца ў скрытым, патэнцыяльным стане. Звязаная энергія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звя́заны

1. gebúnden, verbúnden; перан. тс. alliíert (з кім-н. mit D);

2. (сціснуты; абмежаваны) únfrei, befángen; gezwúngen, gehémmt;

звя́заныя ру́хі únfreie [befángene, gehémmte] Bewégungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кавале́нтна-звя́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кавале́нтна-звя́заны кавале́нтна-звя́заная кавале́нтна-звя́занае кавале́нтна-звя́заныя
Р. кавале́нтна-звя́занага кавале́нтна-звя́занай
кавале́нтна-звя́занае		 кавале́нтна-звя́занага кавале́нтна-звя́заных
Д. кавале́нтна-звя́занаму кавале́нтна-звя́занай кавале́нтна-звя́занаму кавале́нтна-звя́заным
В. кавале́нтна-звя́заны (неадуш.)
кавале́нтна-звя́занага (адуш.)		 кавале́нтна-звя́заную кавале́нтна-звя́занае кавале́нтна-звя́заныя (неадуш.)
кавале́нтна-звя́заных (адуш.)
Т. кавале́нтна-звя́заным кавале́нтна-звя́занай
кавале́нтна-звя́занаю		 кавале́нтна-звя́заным кавале́нтна-звя́занымі
М. кавале́нтна-звя́заным кавале́нтна-звя́занай кавале́нтна-звя́заным кавале́нтна-звя́заных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ЗВЯ́ЗАНЫ СТАН,

стан сістэмы часціц (цел), пры якім іх адносны рух адбываецца ў абмежаванай прасторы на працягу прамежкаў часу, большых за характэрныя для гэтай сістэмы перыяды. Для ўтварэння З.с. неабходна існаванне сіл прыцяжэння паміж усімі (або асобнымі) часціцамі сістэмы на некат. адлегласцях паміж імі. Прыклады З.с.: элементарныя часціцы (адроны і рэзанансы), ядры атамныя, атамы, малекулы, падвойныя зоркі, зорныя скопішчы, планетныя сістэмы.

т. 7, с. 42

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́вязанный звя́заны, вы́вязаны, зро́блены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́ль

‘лес, які сплаўляецца па рацэ, не звязаны ў плыт’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мо́ль
Р. мо́ля
Д. мо́лю
В. мо́ль
Т. мо́лем
М. мо́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)