рэтушор, ‑а, м.

Спецыяліст па рэтушаванню. Або тыя бровы? Пэўна рэтушор Так падвёў алоўкам. Танк. У пакой зайшоў Рыгор Галавасцікаў — наш рэдакцыйны мастак-рэтушор. Сабаленка.

[Фр. retoucheur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тубылец, ‑льца, м.

Тое, што і туземец. Другія за шмаццё, за ром, За шкло, люстэркі, фарбы У тубыльцаў і ў іх багоў Выманівалі скарбы. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзярновы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзёрну, з’яўляецца дзёрнам. Незабыўныя мясціны: Лес, і лес, і лес. Як мядзведзь, на шчыт дзярновы Шэры мох узлез. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаркаваты, ‑ая, ‑ае.

Трохі горкі; гаркавы. Восень тлее, і з лясной глушы Вецер пах прыносіць гаркаваты. Танк. Да водару маладой лістоты.. прымешваецца гаркаваты пах дыму. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарэліца, ‑ы, ж.

Нар.-паэт. Гарэлка 2. Піце гарэліцу, госцейкі, піце, Слаўную Ганначку нашу любіце. Першай з брыгадай яна ўставала, Першай на поле ішла, працавала. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

занікаць, ‑ае; незак.

Разм. Нікнуць, знікаць. Стараста, падпіўшы, гаварыў Пра нейкую палонную, а дзе І хто яна — прамоўцаў, затаіў. Ды хутка слых той занікаць пачаў. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарубіна, ‑ы, ж.

Разм. Засечка, зарубка 2 (у 2 знач.). Нават і сёння Яшчэ на адным з вушакоў Зарубіны ёсць, Што калісьці мой рост адзначалі. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імшыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што.

Перакладваць мохам бярвёны, ставячы цёплы будынак. Імшыць хату. ▪ Вось і хата: дзед яшчэ імшыў Зруб яе смалісты, сукаваты. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзольны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падзолу. // Разм. Які падобны на падзол. На стале лусту хлеба паклаў. Хлеб, як скіба падзольная, Чэрствы і шэры. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракляцце, ‑я, н.

Тое, што і праклён. — Пракляцце лютым катам ад мяне, Ад жонкі партызана перадай! Танк. О, пракляцце!.. За што мне Гэткі суджаны лёс? Бачыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)