астачарцець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Вельмі надакучыць; абрыднуць, апрыкраць. І дзе запыніцца яна [лава людзей]? Астачарцела ёй вайна. Колас. Але астачарцелі ўсе Старых канонаў рытмы. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)