бе́ркавец, ‑каўца, м.

Старая мера вагі, роўная 10 пудам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ворча́ть несов., прям., перен. бурча́ць;

соба́ка ворчи́т саба́ка бурчы́ць;

стару́ха ворчи́т стара́я бурчы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лал, ‑у, м.

Уст. Старая назва каштоўнага чырвонага каменя шпінелі.

[Перс. lál.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лама́чына, -ы, мн. -ы, -чын, ж. (разм.).

1. Абломак дрэва (сук, кавалак нятоўстага ствала, корч, палка і пад.).

2. Старая або сапсаваная непрыгодная рэч.

Не стрэльба, а л.

3. перан. Нязграбны, няздатны (пра чалавека, жывёлу, звычайна старых).

Няуклюдная л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зле́гчы, зля́гу, зля́жаш, зля́жа; злёг, зле́гла; зляж; зак.

1. Захварэўшы, надоўга легчы ў пасцель.

Старая злегла ад моцнай прастуды.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыгнуцца да зямлі, палегчы (пра злакавыя расліны).

Жыта злегла.

|| незак. зляга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пя́дзя, -і, мн. -і, -яў, ж.

Старая мера даўжыні, роўная адлегласці паміж расшыранымі вялікім і ўказальным пальцамі.

○

Лоб на сем пядзяў (разм.) — вельмі разумны.

Ні пядзі (звычайна пра зямлю: не аддаць, не ўступіць і пад.) — ніколькі, нават самай малой часткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

beaten-up [ˌbi:tnˈʌp] adj. разбі́ты, зно́шаны, што мно́гае паба́чыў;

his beaten-up old car infml яго стара́я разбі́тая машы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

grannie, granny

[ˈgræni]

n., pl. -nies, informal

бабу́ля, стара́я, ба́бка, бабу́лька f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

асма́ны, ‑аў.

Старая назва туркаў. (Паводле імя султана Асмана І, заснавальніка Асманскай імперыі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфантэ́рыя, ‑і, ж.

Старая назва пяхоты, пяхотнага войска.

•••

Генерал ад інфантэрыі гл. генерал.

[Іт. infanteria ад infante — пехацінец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)