Стара́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Стара́я
Р. Старо́й
Д. Старо́й
В. Стару́ю
Т. Старо́й
Старо́ю
М. Старо́й

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стара́я

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. стара́я стары́я
Р. старо́й стары́х
Д. старо́й стары́м
В. стару́ю стары́х
Т. старо́й
старо́ю		 стары́мі
М. старо́й стары́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стара́я сущ. стару́ха, ста́рая

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стара́я ж разм Álte (sub) f -n, -n, Gréisin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Старая Буда

т. 15, с. 160

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Старая Вадва

т. 15, с. 160

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Старая Галынка

т. 15, с. 160

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Старая Каменка

т. 15, с. 160

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Старая прыказка»

т. 15, с. 160

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Старая Рудзіца

т. 15, с. 160

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)