дапалі́ць, ‑палю, ‑паліш, ‑паліць; зак.

1. Скончыць паліць у чым‑н., выпаліць. Дапаліць у печы.

2. што. Скончыць паліць што‑н., спаліць поўнасцю. Дапаліць дровы. □ Град пабіў усё на полі, сонца рэшткі дапаліла. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Скончыць гатаванне чаго‑н. Дагатаваць абед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., што.

Скончыць калаціць што‑н. Дакалаціць яблыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрабі́цца, ‑раблюся, ‑робішся, ‑робіцца; зак.

Разм. Скончыць работу. // Стаць непрыдатным да работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсвіста́ць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак.

Скончыць свістаць. У дубах салаўі адсвісталі. Пысін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстраката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

Скончыць, перастаць стракатаць. На палях адстракаталі жняяркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даклеймава́ць, ‑кляймую, ‑кляймуеш, ‑кляймуе; зак., што.

Скончыць клеймаванне чаго‑н. Даклеймаваць лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Скончыць купанне каго‑н. Дакупаць дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дафастрыгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., што.

Скончыць фастрыгаванне чаго‑н. Дафастрыгаваць блузку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прико́нчить сов., разг.

1. (прекратить, окончить) прыко́нчыць, ко́нчыць, ско́нчыць;

2. (добить) прыко́нчыць, дабі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)