сруб м.

1. (действие) ссяка́нне, -ння ср.; высяка́нне, -ння ср., вы́сечка, -кі ж.;

прода́ть лес на сруб прада́ць лес на вы́сечку; см. сруби́ть​ 1;

2. (сооружение) зруб, род. зру́ба м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verhándeln

1.

vi

1) (über A) ве́сці перагаво́ры [перамо́вы] (пра што-н.)

2) юрыд. разбіра́ць спра́ву

2.

vt

1) прада́ць

2) пацярпе́ць стра́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

soczewica

soczewic|a

ж. бат. сачавіца; сачыўка (Lens Adans.);

sprzedać za miskę ~y — прадаць за міску поліўкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

збыць

1. (тавар) ábsetzen vt, verkáufen vt, vertréiben* vt (прадаць);

2. разм. (адвязацца, адчапіцца ад чаго-н.) ábschaffen vt, lóswerden аддз. vt;

збыць што-н з рук sich (D) etw. vom Hálse sсháffen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

камі́сія

(польск. komisja, ад лац. commissio)

1) часовы орган з выбарных або прызначаных асоб са спецыяльнымі задачамі і даручэннямі (напр. выбарчая к., экзаменацыйная к.);

2) орган дзяржаўнага кіравання з пэўнымі функцыямі (дзяржаўная планавая к.);

3) даручэнне купіць або прадаць што-н. з пэўнай аплатай за паслугу (напр. здаць рэчы на к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kupno

kupn|o

н. купля, куплянне;

sprzedać po cenie ~a — прадаць за пакупную цану;

kupno -sprzedaż — купля-продаж

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbyć

зак.

1. збыць; прадаць;

2. адвязацца; адрабіцца;

zbyć żartem — адрабіцца жартам (жартачкамі);

byle zbyć — абы з рук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зруб м.

1. буд. Blóckbau m -es, -ten, Hólzwerk n -(e)s; Hólzgerüst n -(e)s, -e (éines Hauses);

кало́дзежны зруб Brúnnenkasten m -s, -;

2.:

прада́ць лес на зруб den Wald zum Ábholzen verkáufen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Напрану́ць ’накрыць’: Напрані яе радном (гродз., З нар. сл.), напрануцца, напрянуцца ’накрыцца’: Лісцяйкам напрянуся (Кос.), Napranùŭsia każuchóm (Пятк.); напрануць, напрянуць ’надзець, апрануць’ (Нас., Бяльк., Пал., Мат. Гом., Ян.), напрянуцца ’адзецца, апрануцца’, ’укрыцца’ (Нас., Мат. Маг.), рус. дыял. напрянуть ’надзець, накінуць’, укр. напрянути ’пакрыць, накрыць, нацягнуць’, незак. напрядати. Відаць, да прасл. *prędati, шматзначнага дзеяслова, які сярод іншых меў значэнне ’рабіць рэзкія рухі’ (параўн. рус. конь прядет ушами), ’накідваць’, гл. прадаць ’бегаць’ (Растарг.), прануць ’стукнуць, ударыць’ (Нас.); збліжэнне з *prętati ’хаваць’ праз стадыю ’прыбіраць’, ’нараджаць і хаваць нябожчыка’, ’апранаць’, да якога Мяркулава (Этимология–1974, 67) адносіць бел. напрануць, напрануцца, можа быць другасным, параўн. апранаць. Гл. таксама напра́тка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

1. Правесці (праводзіць) у жыццё; ажыццявіць (ажыццяўляць), здзейсніць (здзяйсняць). Рэалізаваць планы. Рэалізаваць задумы. □ [Райхенау:] Перад пагрозаю смерці ваша галава пачала інтэнсіўна дзейнічаць. Ну што ж, паспрабуйце рэалізаваць свае планы. Дзейнічайце. Губарэвіч. Адстойваць дабро — значыць раззбройваць зло, вынішчаць яго карэнне і рэцыдывы.. Гэта добра разумее Мікола Маляўка, хоць яшчэ і не поўнасцю рэалізуе свае дэкларацыі. Грахоўскі.

2. Перавесці (пераводзіць) у грошы; прадаць (прадаваць). Рэалізаваць прадукцыю. Рэалізаваць тавар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)