Сві́нтус ‘брудны, неахайны чалавек; няўдзячны чалавек’ (ТСБМ), сві́нту́х, свінтуха́йла ‘неахайны чалавек’ (Нас., Бяльк.), сві́нтух і свінту́х ‘тс’ (ТС). Рус. сви́нтус, сви́нтух ‘тс’, укр. сви́нтус, свинту́х ‘тс’, польск. świntuch ‘неахайны чалавек’. Паводле Зяленіна (РФВ, 54, 116), ад свіння (гл.) з лацінізаванай фіналлю ‑тус, што, зрэшты, не выключае першаснага ўтварэння на ‑ус, параўн. ду́рус ‘дурніла’, параўн. таксама абдзіртус, гл. Сцяцко, Афікс. наз., 65, 70. У свінтух славянскі суф. ‑тух (< *‑tuchъ), які ўтварае пеяратывы і аугментатывы; гл. Карскі 2-3, 30; Слаўскі, SP, 1, 74.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ку́шла ’неахайны’. Параўн. літ. kušlas ’хто аброслы вала самі’ (Сл. паўн.-зах., 2, 595). Балтызм.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
flądrowaty
flądrowat|y
1. разм. неахайны; брудны;
2. ~e мн. заал. камбалавыя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Schlúderian, Schlúderjan
m -s, -e
1) разм. халту́ршчык
2) неаха́йны чалаве́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
rúschlig, rúschelig
a
1) неаха́йны (у рабоце)
2) легкаду́мны (пра нораў)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Нява́ла экспр. ’гультай’ (воран., Сл. ПЗБ). З літ. nevala ’неахайны, апушчаны чалавек’ (Грынавяцкене, LKK, 22, 193).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лэўдзік ’злодзей’, лэўдзіць ’красці’, злэўдзіць ’украсці’ (Нас.; Юрч. Вытв.). Балтызм. Параўн. літ. láudaga, láudagas ’неахайны, апушчаны’, ’гультай’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
negligent
[ˈneglɪdʒənt]
adj.
1) няўва́жны (да сваі́х абавя́зкаў), нядба́йны
negligent in his dress — неаха́йны ў во́пратцы
2) занядба́ны; недагле́джаны; запу́шчаны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
грязну́ля разг. му́рза, -зы м. и ж.; мазі́ла, -лы м. и ж.; (неряха — о мужчине) неаха́йны, -нага м.; (о женщине) неаха́йная, -най ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
◎ Кяло́йша ’калоша’, ’хто неахайны’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. літ. kelelšė ’тс’, kelys ’калена’ (Там жа, 2, 597). Балтызм.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)