злаўчы́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; зак.

1. Лоўка прынаравіцца або выбраць зручны момант, каб зрабіць што-н.

З. і пераскочыць канаву.

2. Набыць навык, лоўкасць у чым-н., налаўчыцца.

Ён злаўчыўся пісаць левай рукой.

|| незак. злаўча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыспе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Надысці, настаць (пра час, справу, патрэбу).

Прыспела чарга.

2. безас. Абавязкова спатрэбіцца, вельмі захацецца (разм.).

Што табе так прыспела з гэтай паездкай?

3. З’явіцца ў патрэбны момант; паспець, не спазніцца (разм.).

П. на паратунак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Schrécksekunde

f -, -n мо́мант спало́ху (пры нечаканай небяспецы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Highlight

['hailait]

n -s, - кульмінацы́йны мо́мант спекта́кля; гвозы́ прагра́мы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

twinkling [ˈtwɪŋklɪŋ] n. мірг

♦

in the twinkling of an eye мі́гам, у адзі́н мо́мант

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

crucial

[ˈkru:ʃəl]

adj.

1) неабхо́дны, ве́льмі ва́жны, выраша́льны (мо́мант, до́сьлед); крыты́чны (пэры́яд)

2) Anat. крыжападо́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

opportune

[,ɑ:pərˈtu:n]

n.

шчасьлі́вы, адпаве́дны; спрыя́льны

at a most opportune moment — у найбо́льш адпаве́дны мо́мант

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sprzyjający

спрыяльны;

sprzyjający moment — спрыяльны (зручны) момант

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

migiem

мігам, у міг, у момант, вокамгненна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Мэнтам ’хутка’ (дзятл., Сцяшк. Сл.), мёнтам ’вокамгненна, у момант’ (Нар. Гом.). Чэш. ani ment, ani za ment, ani о ment ’нават, крышачку, зусім не’, do (g)mentu ’да апошняга кавалачка’; mentem, mentinou ’ўсё без выключэння’, ’усё запар’. Паводле Траўнічка (Literarni noviny, 15.9.1942), ment было, відаць, назоўнікам ад meri‑ši ’меншы’. Бел. лексема магла ўзнікнуць з у моментъ (гл. момант).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)