Прычха́ць ’ледзь прыйсці’ (Ян.). Гл. чхаць, параўн. ачу́хацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

усцягну́цца, -ягну́ся, -я́гнешся, -я́гнецца; -ягні́ся; зак. (разм.).

1. З цяжкасцю ўзысці, падняцца на верх чаго-н.

Ледзь усцягнуўся на ўзгорак.

2. Устаць, падняцца з пасцелі.

Чаго ты ўсцягнуўся з тэмпературай?

|| незак. усця́гвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

курвату́ра

(лац. curvatura = крывізна)

ледзь прыкметная крывізна прамалінейных частак будынка, якая выкарыстоўваецца для ліквідацыі аптычных скажэнняў і для ўзмацнення пластычнай выразнасці архітэктуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

заве́йка, ‑і, ДМ ‑вейцы, ж.

Абл. Завіруха, мяцеліца. На ноч бралася завіруха. Праз завейку пажар быў відзён ледзь-ледзь. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ні́цам, прысл.

Разм. Тое, што і ніцма. Ледзь устаў [Янук], Пралежаў ніцам да зарніц, Ледзь падпоўз ён да крыніцы Кроў абмыць. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перастаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да пераставіць (у 1–3 знач.).

•••

Ледзь ногі перастаўляць — тое, што і ледзь ногі цягнуць (гл. цягнуць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́ўзаць

1. kríechen* vi (s);

2. разм (ледзь рухацца) sich mühsam fórtschleppen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ле́дзьве

1. прысл mit gróßer Mühe, únter gróßen Ánstrengungen;

2. гл ледзь

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

◎ Прышло́паць (прышломатэ) экспр. ’ледзь дайсці’ (драг., Нар. лекс.). Гл. шлёмаць, шлэмаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

weeny [ˈwi:ni] adj. infml мале́нькі, малю́сенькі, малюпа́сенькі;

She gave a weeny yawn. Яна ледзь бачна пазяхнула.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)