frú chten
vi
1) дава́ ць плады́
2) прыно́ сіць кары́ сць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
По́ льза , по́ лза ’карысць ’ (ТС ), по́ льга ’палёгка’ (А. Чэмер), по́ лза ’добры ўзятак’ (Анох. ), по́ льзаваць ’мець карысць ’, ’лячыць’ (Юрч. СНЛ ). Укр. пі́ льга ’палёгка, супакаенне’, рус. по́ льза ’карысць ’, по́ льга ’карысць , выгада; палёгка (паляпшэнне здароўя)’, палаб. püʼölga ’карысць ’, славац. polaha ’палёгка; дапамога’, балг. по́ лза , ст.-слав. польѕа польза прасл. *polьga ад *lьga (Фасмер , 3, 321; Чарных , 2, 54; БЕР , 5, 497). Гл. льга , ільга́ ’лёгкасць, палёгка’, формы з ‑л‑ — у выніку т. зв. трэцяй палаталізацыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
утылітары́ ст
(фр. лац. карысць )
1) паслядоўнік утылітарызму 1;
2) чалавек, які імкнецца з усяго мець выгаду, карысць , расцэньвае ўсё з вузкапрактычнага пункту гледжання.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
beneficial [ˌbenɪˈfɪʃl] adj. о́ рны, кары́ сны, жыватво́ рны; вы́ гадны;
A good diet is beneficial to your health. Добрая дыета прынясе вам карысць .
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бенефіцыя́ нт
(ад фр. bénéfice = прыбытак, карысць ; перавага)
артыст, у гонар якога даецца бенефіс .
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
БЕНЕФІ́ С
(ад франц. bènèfice прыбытак, карысць ),
спектакль, увесь збор ад якога (поўны бенефіс) ці частка яго (паўбенефіс) ідзе на карысць аднаго ці некалькіх акцёраў-бенефіцыянтаў (за вылікам расходаў на спектакль). Узніклі ў Францыі ў 1735. У Расіі ўвайшлі ў практыку з 1783 (да 1809 дазваляліся таксама драматургам і кампазітарам). У СССР у 1925 бенефіс скасаваны. На Беларусі вядомыя з сярэдзіны 19 ст. З 2-й пал. 1980-х г. пачалі аднаўляцца.
т. 3, с. 97
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
паслу́ га , -і, Д М у́ зе, мн. у́ г, ж.
1. Дзеянне, якое прыносіць карысць , дапамогу іншаму.
Сяброўская п.
Прапанаваць свае паслугі.
Мядзведжая п. (няўмелая дапамога, паслуга, якая прыносіць толькі шкоду).
2. мн. -н.
Усе віды паслуг.
Бюро добрых паслуг.
Камунальныя паслугі (водаправод, асвятленне і пад. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жыві́ цца , жыўлю́ ся, жы́ вішся, жы́ віцца; незак.
1. Харчавацца і здабываць харчаванне.
Ластаўкі жывяцца насякомымі.
Ж. падзённай работай.
2. Забяспечвацца ўсім неабходным для нармальнага існавання, развіцця, дзейнасці.
Тканкі чалавечага арганізма жывяцца кіслародам.
Расліны жывяцца сокамі з зямлі.
3. Мець для сябе выгаду, карысць ; нажывацца.
Ж. з чужога мазаля.
|| наз. жыўле́ нне , -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ахвя́ ра , -ы, мн. я́ р, ж.
1. Прадмет або жывая істота, прынесеныя ў дар бажаству паводле абрадаў некаторых рэлігій.
2. Добраахвотная ўступка, адмаўленне на карысць каго-, чаго-н.
Навука патрабуе ахвяр.
3. Пра таго, хто пацярпеў або загінуў ад чаго-н.
А. вайны.
|| прым. ахвя́ рны , -ая, -ае (да 1 знач. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
коры́ сть ж.
1. (польза, выгода) разг. кары́ сць , -ці ж.
2. (корыстолюбие) карысталю́ бства, -ва ср. ы́ слівасць, -ці ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)