сумясці́ць, -мяшчу́, -ме́сціш, -ме́сціць; суме́шчаны; зак., што.
1. Спалучыць, злучыць разам.
С. работу з вучобай.
Нельга с. несумяшчальнае.
2. Налажыць адно на адно (пра лініі, геаметрычныя фігуры).
С. сіметрычныя фігуры.
|| незак. сумяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. сумяшчэ́нне, -я, н.
С. прафесій (у аднаго работніка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
спалучы́ць, ‑лучу, ‑лучыш, ‑лучыць; зак., каго-што.
1. Аб’яднаць, злучыць адначасова адно з другім; сумясціць. Спалучыць тэорыю з практыкай. □ Разам наш народ пранёс ярмо пакуты, Разам спалучылі нас стагоддзі, Разам разрывалі кайданы і путы, Разам жыць адвечна ў прыязні і згодзе. Шушкевіч. Самцэвіч любіў усё прыгожае, і хараство прыроды хацеў спалучыць з хараством, створаным рукамі чалавека. Шахавец.
2. Сумясціць разам. Спалучыць колеры.
3. Наладзіць сувязь; злучыць. Волга з Донам спалучылі Свае хвалі на вякі. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.
1. Злучыць паяннем. Спаяць трубы.
2. перан. Непарыўна звязаць, з’яднаць. Аднойчы паміж намі адбылася гаворка, якая ўсхвалявала нас абодвух і спаяла яшчэ мацней. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злуча́ць несов.
1. в разн. знач. соединя́ть; (концы, края чего-л. — ещё) сра́щивать;
2. с.-х. случа́ть, спа́ривать;
1-2 см. злучы́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
састрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.
1. Злучыць строчкай. Састрачыць кавалкі матэрыялу.
2. Зрасходаваць, шыючы на швейнай машынцы (пра ніткі).
3. Пакрыць строчкай пры шыцці. Састрачыць каўнер.
4. Спісаць. Састрачыць аркуш паперы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
Злучыць, сціснуць у шчыльную масу пры дапамозе прасавання. Спрасаваць пілавінне. // Ушчыльніць, сціснуць. Дажджы прыбілі .. [салому], спрасавалі, яна аддзіралася неахвотна, непадатна. Мележ. // Вырабіць прасоўкай. Спрасаваць дэталі з пластмасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rejoin [ˌri:ˈdʒɔɪn] v.
1. далуча́цца зноў;
Jane went to rejoin her friends in the lounge. Джэйн зноў пайшла да сваіх сяброў у гасцінай.
2. злучы́ць зноў;
The broken pieces were rejoined and glued. Разбітыя кавалкі склалі і склеілі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
звары́ць, -ару́, -а́рыш, -а́рыць; -а́раны; зак.
1. гл. варыць.
2. што. Злучыць, запаўняючы прамежкі расплаўленым металам ці сціскаючы, скоўваючы ў распаленым выглядзе.
З. секцыі трубаправода.
|| незак. зва́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач).
|| наз. зва́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (да 2 знач.).
Газавая з.
Аўтагенная з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
змацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак.
1. што. Моцна злучыць.
З. бярвёны скобамі.
Сумесная барацьба іх яшчэ больш змацавала (перан.).
2. што чым. Засведчыць што-н. (афіц.).
З. дакумент подпісам.
З. подпіс пячаткай.
|| незак. змацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. змацава́нне, -я, н. і змацо́ўванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
налыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.
1. каго-што. Злучыць, звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад.
Н. валоў.
2. што і чаго. Тое, што і нанізаць (разм.).
Н. нізку баравікоў.
3. каго. Налавіць (пры дапамозе пятлі).
Н. арканам дзікіх коней.
|| незак. налы́гваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)