перамкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1. што. Злучыць перамычкай.
2. цераз што. Разм. Імкліва пераправіцца цераз што‑н., перабегчы. Старшы хацеў з маху перамкнуць цераз роў. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сфакусі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
1. Сабраць, злучыць (прамяні) у фокус 1 (у 1 знач.).
2. Адрэгуляваць аптычную сістэму (фотаапарата, тэлескопа і пад.) з мэтай атрымання дакладнага адбітку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пас¹, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Прыстасаванне ў выглядзе паласы скуры (або шчыльнай тканіны) для прывядзення ў рух механізма.
Злучыць пасам малатарню з трактарам.
2. Тое, што і пояс (у 1 знач.), пасак (у 1 знач.).
|| прым. па́савы, -ая, -ае.
Пасавае кола сячкарні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сумясці́ць, -мяшчу́, -ме́сціш, -ме́сціць; суме́шчаны; зак., што.
1. Спалучыць, злучыць разам.
С. работу з вучобай.
Нельга с. несумяшчальнае.
2. Налажыць адно на адно (пра лініі, геаметрычныя фігуры).
С. сіметрычныя фігуры.
|| незак. сумяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. сумяшчэ́нне, -я, н.
С. прафесій (у аднаго работніка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спалучы́ць, ‑лучу, ‑лучыш, ‑лучыць; зак., каго-што.
1. Аб’яднаць, злучыць адначасова адно з другім; сумясціць. Спалучыць тэорыю з практыкай. □ Разам наш народ пранёс ярмо пакуты, Разам спалучылі нас стагоддзі, Разам разрывалі кайданы і путы, Разам жыць адвечна ў прыязні і згодзе. Шушкевіч. Самцэвіч любіў усё прыгожае, і хараство прыроды хацеў спалучыць з хараством, створаным рукамі чалавека. Шахавец.
2. Сумясціць разам. Спалучыць колеры.
3. Наладзіць сувязь; злучыць. Волга з Донам спалучылі Свае хвалі на вякі. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.
1. Злучыць паяннем. Спаяць трубы.
2. перан. Непарыўна звязаць, з’яднаць. Аднойчы паміж намі адбылася гаворка, якая ўсхвалявала нас абодвух і спаяла яшчэ мацней. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злуча́ць несов.
1. в разн. знач. соединя́ть; (концы, края чего-л. — ещё) сра́щивать;
2. с.-х. случа́ть, спа́ривать;
1-2 см. злучы́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
састрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.
1. Злучыць строчкай. Састрачыць кавалкі матэрыялу.
2. Зрасходаваць, шыючы на швейнай машынцы (пра ніткі).
3. Пакрыць строчкай пры шыцці. Састрачыць каўнер.
4. Спісаць. Састрачыць аркуш паперы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
Злучыць, сціснуць у шчыльную масу пры дапамозе прасавання. Спрасаваць пілавінне. // Ушчыльніць, сціснуць. Дажджы прыбілі .. [салому], спрасавалі, яна аддзіралася неахвотна, непадатна. Мележ. // Вырабіць прасоўкай. Спрасаваць дэталі з пластмасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rejoin [ˌri:ˈdʒɔɪn] v.
1. далуча́цца зноў;
Jane went to rejoin her friends in the lounge. Джэйн зноў пайшла да сваіх сяброў у гасцінай.
2. злучы́ць зноў;
The broken pieces were rejoined and glued. Разбітыя кавалкі склалі і склеілі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)