Разм. Не зусім разумны, крыху дурны. Бывалі такія выпадкі, калі які-небудзь дурнаваты язь або лешч, уцякаючы «на ваду», трапляў у сетку.Колас.// Які выражае разумовую абмежаванасць, тупасць. Руды, калматы Ігнат, хутка пасалавеўшы, упяўшы дурнаватыя вочы ў стол, амаль увесь час маўчаў — не дарма далі мянушку — Барак!Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
headless
[ˈhedləs]
adj.
1) безгало́вы
2) без правадыра́
3) без галавы́, неразу́мны, дурны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
inept
[ɪˈnept]
adj.
1) недарэ́чны
2) дурны́, бязглу́зды, неразу́мны
3) нязгра́бны; нехлямя́жы, непаваро́тлівы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
barmy
[ˈbɑ:rmi]
adj. -ier, -iest
1) які́ фэрмэнту́е, пе́ністы
2) informal прыду́ркаваты, дурны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
donkey
[ˈdɑ:ŋki]
n., pl. -keys
1) асёл -ла́m.
2) дурны́, упа́рты чалаве́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
dumb
[dʌm]
adj.
1) нямы́
2) бязмо́ўны; маўклі́вы
3) informal неразу́мны, бязглу́зды; дурны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Рытату́йня, рытату́йнасць, рыстату́йня, рыстату́йнасць ’дурнота’ (Янк. Мат.), рытату́йна, рыстату́йна ’бязглузды, дурны’ (Янк. Мат.), рытату́йный, рыстату́йный ’бязглузды, дурны’ (Янк. Мат.), руск. дыял.ритату́ешник ’клоун, камедыянт’, ритату́й ’камедыянт’, ’дурань, прыдурак’, ритату́йчик ’кукла’. Магчыма, экспрэснае ўтварэнне ад ратату́й ’французскае блюда’. З іншага боку параўн. чэш.řítiti se ’скідваць’, ’абрушвацца’, ’абвальвацца’, серб.-харв.ри̏таты се ’брыкацца’, ’біць заднімі нагамі’ (пра каня), балг.ри́там, ры́там ’брыкаць’, ’лягаць’, ’піхаць’, якое да прасл.*rjutiti, rutiti ’брыкацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
lunatic
[ˈlu:nətɪk]1.
n.
1) люна́тык, вар’я́т -а m.
2) неразьві́ты, дурны́ чалаве́к
2.
adj.
1) вар’я́цкі, ненарма́льны
a lunatic asylum — вар’я́цкі дом
2) дурны́, ідыяты́чны
a lunatic policy — ідыяты́чная палі́тыка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пужа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Адчуваць страх, палохацца. [Васілёк:] — Мама! Страшна мне тут, Я баюся адзін: Унь варушыцца жмут на ашэстку аўчын .. — Не пужайся, дурны. То аўчынкі вісяць, Нежывыя яны І не могуць чапаць.Колас.Барада ў мяне сапраўды страшная вырасла: раней я сам сябе пужаўся, калі часамі заглядваў у ваду замест люстэрка.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kópflos
a
1.
безгало́вы 2. дурны́, безгало́вы Kópfputz
m -es галаўны́ ўбор
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)