гарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. Жыць бедна, цярпець гора. Так і гаруе бедны Сцяпан: зямлі мала, сям’я — сем ратоў, кожнага накармі. Чарнышэвіч. Тады перастануць гараваць, як не будзе каму панаваць. Прыказка.

2. Сумаваць, тужыць па чым‑н.; перажываць якое‑н. няшчасце. Пражылі [Марта з Васілём] пяць год, а дзяцей усё не было. Асабліва гаравала па гэтым Марта. Пестрак.

•••

Гора гараваць (нар.-паэт.) — перажываць гора, пакутаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ледзяны́ прям., перен. ледяно́й;

~на́я гара́ — ледяна́я гора́;

л. по́зірк — ледяно́й взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

перацярпе́ць, -цярплю́, -це́рпіш, -це́рпіць; -цярпі́; зак.

1. што. Перанесці; выцерпець многае; церпячы, пераадолець што-н.

П. усе нягоды.

П. спакусу.

2. чаго і без дап. Зазнаць шмат пакут, гора і пад.

Колькі ён перацярпеў за свой век!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

irrecoverable

[,ɪrɪˈkʌvərəbəl]

adj.

1) беззваро́тны, згу́блены; незваро́тны

2) непапра́ўны (го́ра, стра́та)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

woe [wəʊ] n. fml, dated or hum. го́ра, бяда́; сму́так, скру́ха;

a tale of woe су́мнае апавяда́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нявы́плаканы, ‑ая, ‑ае.

Які не праліўся слязамі, не аблегчаны плачам. Нявыплаканыя слёзы. Нявыплаканае гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Crux

[k-]

f - го́ра, скру́ха, марко́та, журба́; перан. крыж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

згры́зці, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; згры́з, -зла; згры́зены; зак.

1. што. З’есці грызучы.

З. сухар.

2. што. Сапсаваць грызучы.

З. аловак.

3. перан., каго (што). Змучыць (пра гора, сумненне і пад.).

|| незак. згрыза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зры́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Нечакана, з шумам упасці, зваліцца. Адплыў [Стась] далёка-далёка ад вогненнага берага, і там на яго зрынулася вялізная, з дом, хваля. Сабаленка. // перан. Зваліцца, абрушыцца на каго‑н. (пра гора, няшчасце). Гора зрынулася на чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stupefy [ˈstju:pɪfaɪ] v.

1. прытупля́ць (розум, пачуцці);

be stupified with grief аслупяне́ць ад го́ра

2. ашаламля́ць, здзіўля́ць, агало́мшваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)