іржа́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| іржа́ | |
| іржу́ | |
| іржо́й іржо́ю |
|
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
іржа́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| іржа́ | |
| іржу́ | |
| іржо́й іржо́ю |
|
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
іржа́васць і (пасля галосных) ржа́васць, -і,
Наяўнасць
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праржаве́ць, 1 і 2
Сапсавацца, прадзіравіцца ад
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
палу́да, -ы,
Тонкі слой волава, якім пакрываюць паверхню металічных вырабаў для засцярогі ад
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пераржаве́ць, 1 і 2
Ад
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
іржа́васць і ржа́васць, ‑і,
Наяўнасць
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праржаве́ць, ‑ее;
Пакрыцца ржой, сапсавацца ад
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ірза́ць
‘іржаць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| іржу́ | іржо́м | |
| іржэ́ш | іржаце́ | |
| іржэ́ | іржу́ць | |
| Прошлы час | ||
| ірза́ў | ірза́лі | |
| ірза́ла | ||
| ірза́ла | ||
| Загадны лад | ||
| іржы́це | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| іржучы́ | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
іржа́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| іржу́ | іржо́м | |
| іржэ́ш | іржаце́ | |
| іржэ́ | іржу́ць | |
| Прошлы час | ||
| іржа́ў | іржа́лі | |
| іржа́ла | ||
| іржа́ла | ||
| Загадны лад | ||
| іржы́це | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| іржучы́ | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пераржаве́ць, ‑ее;
Ад
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)