Ко́ларж Іржы

т. 8, с. 381

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Поліўка Іржы

т. 12, с. 478

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Прохаска Іржы

т. 13, с. 43

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Трнка Іржы

т. 15, с. 526

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Фрэйка Іржы

т. 16, с. 491

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

іржа́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. іржа́
Р. іржы́
Д. іржы́
В. іржу́
Т. іржо́й
іржо́ю
М. іржы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

іржа́васць і (пасля галосных) ржа́васць, -і, ж.

Наяўнасць іржы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праржаве́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Сапсавацца, прадзіравіцца ад іржы.

Бак праржавеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палу́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Тонкі слой волава, якім пакрываюць паверхню металічных вырабаў для засцярогі ад іржы, акіслення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераржаве́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Ад іржы распасціся на часткі, пераламацца.

Дрот у многіх месцах пераржавеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)