ілю́зія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ілю́зія | ||
| ілю́зій | ||
| ілю́зіям | ||
| ілю́зію | ||
| ілю́зіяй ілю́зіяю |
ілю́зіямі | |
| ілю́зіях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ілю́зія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ілю́зія | ||
| ілю́зій | ||
| ілю́зіям | ||
| ілю́зію | ||
| ілю́зіяй ілю́зіяю |
ілю́зіямі | |
| ілю́зіях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трансфарма́тар², -а,
1. Акцёр, які іграе некалькі роляў папераменна, хутка мяняючы касцюмы, грым
2. Фокуснік, які стварае аптычныя
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дробнаўла́сніцкі, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з дробнымі ўласнікамі, з дробнай уласнасцю, уласцівы ім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надкла́савы, ‑ая, ‑ае.
Які стаіць вышэй класавых інтарэсаў, класавых груповак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ілюзі́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ілю́зія, ‑і,
Скажонае ўяўленне, уражанне, заснаванае на падмане пачуццяў; прыняцце ўяўнага за сапраўднае.
[Фр. illusion — зманлівае ўяўленне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трансфарма́тар 1, ‑а,
1.
2.
[Ад лац. transformare — ператвараць.]
трансфарма́тар 2, ‑а,
1. Акцёр, які іграе некалькі роляў папераменна, хутка мяняючы грым, касцюм і пад.
2. Фокуснік, які стварае аптычныя
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)