ёмка, прысл.

Зручна, добра.

Мне тут ё.

Ё. ўладкавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ё́мка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ё́мка ямчэ́й найямчэ́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ё́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ё́мка ё́мкі
Р. ё́мкі ё́мак
Д. ё́мцы ё́мкам
В. ё́мку ё́мкі
Т. ё́мкай
ё́мкаю		 ё́мкамі
М. ё́мцы ё́мках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ёмка ​1,

1. Прысл. да ёмкі.

2. безас. у знач. вык. Разм. Добра, зручна. Сядзець [Віктару], відаць, было не вельмі ёмка, і ён раз-пораз варочаўся, намагаўся вылезці з кажуха. Шамякін.

ёмка ​2, ‑і, ДМ ёмцы; Р мн. ‑мак; ж.

Абл. Чапяла. Дзядзіна.. пякла аладкі, нервуючыся, бразгала праз меру моцна аб прыпечак ёмкаю і патэльняй. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ёмка ’чапяла’ (БРС, ТСБМ, Шат., Сцяшк., Мат. Гом., Шатал., Шн., Выг., Янк. I, БДА, Маш.). Рус. ёмка ’тс’ да прасл. ęti, jьmǫ ’браць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысту́пна ’добра, зручна, ёмка’ (Жд. 1). Да прыступі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аглабі́на, ‑ы, ж.

Біла, якім мацуюцца лёсткі ў драбінах. Шэя трошкі падбег, узяўшыся за лейцы, потым ёмка ўскочыў на кончык восі і прысеў перш на аглабіне, потым перамясціўся ў перадок. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суве́й, ‑я, м.

Разм. Гурба снегу, намеценая ветрам. Вясновае сонца з вятрамі ў хаўрусе Зганялі сувеі з зямлі. Кірэенка. Салдат ёмка поўз па сувею, падміргваючы дзеду, да калючага дроту за сялом. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чапяла; ёмка, ёмачнік (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

удо́бно

1. нареч. выго́дна, зру́чна, ёмка;

удо́бно усе́сться выго́дна (зру́чна, ёмка) усе́сціся;

2. безл., в знач. сказ. (достаточно удобства) выго́дна, зру́чна;

мне в э́том костю́ме удо́бно мне ў гэ́тым касцю́ме выго́дна (зру́чна);

мне и тут удо́бно мне і тут выго́дна (зру́чна);

3. безл., в знач. сказ. (подходит) зру́чна;

мне удо́бно пое́хать в о́тпуск в а́вгусте мне зру́чна пае́хаць у адпачы́нак у жні́ўні;

4. безл., в знач. сказ. (прилично) прысто́йна, зру́чна, ёмка;

удо́бно ли это сде́лать? ці прысто́йна (зру́чна, ёмка) гэ́та зрабі́ць?;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)