ёмка, прысл.

Зручна, добра.

Мне тут ё.

Ё. ўладкавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ё́мка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ё́мка ямчэ́й найямчэ́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ё́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ё́мка ё́мкі
Р. ё́мкі ё́мак
Д. ё́мцы ё́мкам
В. ё́мку ё́мкі
Т. ё́мкай
ё́мкаю		 ё́мкамі
М. ё́мцы ё́мках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ёмка ​1,

1. Прысл. да ёмкі.

2. безас. у знач. вык. Разм. Добра, зручна. Сядзець [Віктару], відаць, было не вельмі ёмка, і ён раз-пораз варочаўся, намагаўся вылезці з кажуха. Шамякін.

ёмка ​2, ‑і, ДМ ёмцы; Р мн. ‑мак; ж.

Абл. Чапяла. Дзядзіна.. пякла аладкі, нервуючыся, бразгала праз меру моцна аб прыпечак ёмкаю і патэльняй. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёмка прысл

1. bequém, pássend, recht;

2. безас у знач вык, разм es passt; es ist mir [dir, ihm] recht; es ist ángenehm (пасуе)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ёмка ’чапяла’ (БРС, ТСБМ, Шат., Сцяшк., Мат. Гом., Шатал., Шн., Выг., Янк. I, БДА, Маш.). Рус. ёмка ’тс’ да прасл. ęti, jьmǫ ’браць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысту́пна ’добра, зручна, ёмка’ (Жд. 1). Да прыступі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wygodnie

зручна; ёмка; выгодна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

comfortably

[ˈkʌmpftəbli]

adv.

выго́дна, уту́льна; зру́чна, ёмка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deftly

[ˈdeftli]

adv.

ёмка, спра́ўна, уме́ла; уві́шна, спры́тна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)