Я́снае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Я́снае
Р. Я́снага
Д. Я́снаму
В. Я́снае
Т. Я́сным
М. Я́сным

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. я́сны я́сная я́снае я́сныя
Р. я́снага я́снай
я́снае		 я́снага я́сных
Д. я́снаму я́снай я́снаму я́сным
В. я́сны (неадуш.)
я́снага (адуш.)		 я́сную я́снае я́сныя (неадуш.)
я́сных (адуш.)
Т. я́сным я́снай
я́снаю		 я́сным я́снымі
М. я́сным я́снай я́сным я́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праме́нна-я́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праме́нна-я́сны праме́нна-я́сная праме́нна-я́снае праме́нна-я́сныя
Р. праме́нна-я́снага праме́нна-я́снай
праме́нна-я́снае		 праме́нна-я́снага праме́нна-я́сных
Д. праме́нна-я́снаму праме́нна-я́снай праме́нна-я́снаму праме́нна-я́сным
В. праме́нна-я́сны (неадуш.)
праме́нна-я́снага (адуш.)		 праме́нна-я́сную праме́нна-я́снае праме́нна-я́сныя (неадуш.)
праме́нна-я́сных (адуш.)
Т. праме́нна-я́сным праме́нна-я́снай
праме́нна-я́снаю		 праме́нна-я́сным праме́нна-я́снымі
М. праме́нна-я́сным праме́нна-я́снай праме́нна-я́сным праме́нна-я́сных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блакі́т, -у, М -кі́це, м.

1. Светла-сіні колер.

Б. азёр.

Б. вачэй.

2. Чыстае яснае неба.

Ні хмурынкі на блакіце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэалі́зм, -у, м.

1. Кірунак у мастацтве, які ставіць мэтай праўдзівае адлюстраванне рэчаіснасці ў яе тыповых рысах.

Крытычны р.

Р.

Якуба Коласа.

2. Яснае і цвярозае разуменне рэчаіснасці пры ажыццяўленні чаго-н.

Палітычны р.

|| прым. рэалісты́чны, -ая, -ае.

Рэалістычнае мастацтва.

Р. кірунак у літаратуры.

Р. погляд на жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зарэ́чча, ‑а, н.

Мясцовасць, якая знаходзіцца за ракой. Надвор’е на здзіўленне ціхае, яснае, цёплае. Сіняватая смуга звісае над зарэччам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паве́рхня, -і, ж.

1. Вонкавы бок чаго-н.

П. металу.

Слізгаць па паверхні чаго-н. (таксама перан.: не паглыбляцца ў сутнасць чаго-н., абмяжоўвацца знешнім бокам з’яў). Ляжаць на паверхні (перан.: пра што-н. яснае, відавочнае).

2. У матэматыцы: мяжа, якая аддзяляе геаметрычнае цела ад знешняй прасторы або іншага цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі белы, не зусім белы. Неба было яснае, спакойнае. Там-сям стаялі камячкі белаватых хмурынак, як адзнакі добрае пагоды. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філо́н, ‑а, м.

Разм. пагард. Той, хто ўхіляецца ад працы; гультай. — Ха, перад самай адпраўкай захварэў. Яснае дзела — пафілоніць надумаўся. Бачылі мы такіх філонаў. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непаго́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца дажджлівым, слотным надвор’ем. Пасля непагодлівых дзён з дажджамі і сцюдзёнымі вятрамі нарэшце ўсталявалася ціхае яснае надвор’е. Шчарбатаў. Дні, калі Рыгорку давялося замяняць бацьку, былі непагодлівыя — дажджлівыя і ветраныя. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)