язы́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. язы́чніца язы́чніцы
Р. язы́чніцы язы́чніц
Д. язы́чніцы язы́чніцам
В. язы́чніцу язы́чніц
Т. язы́чніцай
язы́чніцаю		 язы́чніцамі
М. язы́чніцы язы́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

язы́чніца ж. язы́чница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язы́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да язычнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язы́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Паслядоўнік язычніцтва.

|| ж. язы́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язы́чница язы́чніца, -цы ж., пага́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)