язы́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. язы́чніца язы́чніцы
Р. язы́чніцы язы́чніц
Д. язы́чніцы язы́чніцам
В. язы́чніцу язы́чніц
Т. язы́чніцай
язы́чніцаю		 язы́чніцамі
М. язы́чніцы язы́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

язы́чніца ж. язы́чница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язы́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да язычнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язы́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Паслядоўнік язычніцтва.

|| ж. язы́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язы́чница язы́чніца, -цы ж., пага́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

heathen​1 [ˈhi:ðn] n.

1. язы́чнік; язы́чніца; пага́нец

2. неадукава́ны чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pagan

[ˈpeɪgən]

1.

n.

пага́нін -а, пага́нец -ца, язы́чнік -а m.; пага́нка, язы́чніца f.

2.

adj.

1) пага́нскі, язы́чніцкі

2) нехрысьція́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)