я́звавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да язвы (у 1 знач.), звязаны з яе ўтварэннем. Язвавая паверхня скуры. Язвавы працэс.

•••

Язвавая хвароба гл. хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́звавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. я́звавы я́звавая я́звавае я́звавыя
Р. я́звавага я́звавай
я́звавае		 я́звавага я́звавых
Д. я́зваваму я́звавай я́зваваму я́звавым
В. я́звавы (неадуш.)
я́звавага (адуш.)		 я́звавую я́звавае я́звавыя (неадуш.)
я́звавых (адуш.)
Т. я́звавым я́звавай
я́зваваю		 я́звавым я́звавымі
М. я́звавым я́звавай я́звавым я́звавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

флегманозна-язвавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. флегманозна-язвавы флегманозна-язвавая флегманозна-язвавае флегманозна-язвавыя
Р. флегманозна-язвавага флегманозна-язвавай
флегманозна-язвавае		 флегманозна-язвавага флегманозна-язвавых
Д. флегманозна-язваваму флегманозна-язвавай флегманозна-язваваму флегманозна-язвавым
В. флегманозна-язвавы
флегманозна-язвавага		 флегманозна-язвавую флегманозна-язвавае флегманозна-язвавыя
Т. флегманозна-язвавым флегманозна-язвавай
флегманозна-язваваю		 флегманозна-язвавым флегманозна-язвавымі
М. флегманозна-язвавым флегманозна-язвавай флегманозна-язвавым флегманозна-язвавых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эразійна-язвавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эразійна-язвавы эразійна-язвавая эразійна-язвавае эразійна-язвавыя
Р. эразійна-язвавага эразійна-язвавай
эразійна-язвавае		 эразійна-язвавага эразійна-язвавых
Д. эразійна-язваваму эразійна-язвавай эразійна-язваваму эразійна-язвавым
В. эразійна-язвавы
эразійна-язвавага		 эразійна-язвавую эразійна-язвавае эразійна-язвавыя
Т. эразійна-язвавым эразійна-язвавай
эразійна-язваваю		 эразійна-язвавым эразійна-язвавымі
М. эразійна-язвавым эразійна-язвавай эразійна-язвавым эразійна-язвавых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эразіўна-язвавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эразіўна-язвавы эразіўна-язвавая эразіўна-язвавае эразіўна-язвавыя
Р. эразіўна-язвавага эразіўна-язвавай
эразіўна-язвавае		 эразіўна-язвавага эразіўна-язвавых
Д. эразіўна-язваваму эразіўна-язвавай эразіўна-язваваму эразіўна-язвавым
В. эразіўна-язвавы
эразіўна-язвавага		 эразіўна-язвавую эразіўна-язвавае эразіўна-язвавыя
Т. эразіўна-язвавым эразіўна-язвавай
эразіўна-язваваю		 эразіўна-язвавым эразіўна-язвавымі
М. эразіўна-язвавым эразіўна-язвавай эразіўна-язвавым эразіўна-язвавых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

некраты́чна-я́звавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. некраты́чна-я́звавы некраты́чна-я́звавая некраты́чна-я́звавае некраты́чна-я́звавыя
Р. некраты́чна-я́звавага некраты́чна-я́звавай
некраты́чна-я́звавае		 некраты́чна-я́звавага некраты́чна-я́звавых
Д. некраты́чна-я́зваваму некраты́чна-я́звавай некраты́чна-я́зваваму некраты́чна-я́звавым
В. некраты́чна-я́звавы (неадуш.)
некраты́чна-я́звавага (адуш.)		 некраты́чна-я́звавую некраты́чна-я́звавае некраты́чна-я́звавыя (неадуш.)
некраты́чна-я́звавых (адуш.)
Т. некраты́чна-я́звавым некраты́чна-я́звавай
некраты́чна-я́зваваю		 некраты́чна-я́звавым некраты́чна-я́звавымі
М. некраты́чна-я́звавым некраты́чна-я́звавай некраты́чна-я́звавым некраты́чна-я́звавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́зва, -ы, ж.

1. Гнойная або запалёная ранка на скуры ці слізістай абалонцы.

Незагойная я.

2. перан. Зло, шкода.

Грамадскія язвы.

3. перан. Пра шкадлівага, з’едлівага чалавека (разм.).

○ Сібірская язва — вострая заразная хвароба жывёлы і чалавека.

Язва страўніка — хранічнае захворванне страўніка з пашкоджаннем слізістай абалонкі.

|| памянш. я́звачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. я́звавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Язвавая хвароба (язва страўніка або дванаццаціперснай кішкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хваро́ба ж.

1. боле́знь, неду́г м.; не́мощь, хворь;

2. перен. (недостаток) боле́знь;

○ го́рная х. — го́рная боле́знь;

марска́я х. — морска́я боле́знь;

бро́нзавая х. — бро́нзовая боле́знь;

кесо́нная х. — кессо́нная боле́знь;

жамчу́жная х. — жемчу́жная боле́знь;

гісто́рыя ~бы — исто́рия боле́зни;

жано́чыя ~бы — же́нские боле́зни;

прамянёвая х. — лучева́я боле́знь;

слано́вая х. — слоно́вая боле́знь;

со́нная х. — со́нная боле́знь;

цукро́вая х. — са́харная боле́знь;

я́звавая х. — я́звенная боле́знь;

◊ па́нская х. — ба́рская боле́знь;

~бы ро́сту — боле́зни ро́ста;

да хваро́бы — до чёрта;

як ка́шаль ~бе — как мёртвому припа́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хваро́ба, ‑ы, ж.

1. Парушэнне нармальнай жыццядзейнасці арганізма. Дзіцячыя хваробы. Заразныя хваробы. □ Урач бачыла, што хлопчык ідзе на папраўку, ды вельмі ж марудна пакідала яго шчупленькае цела хвароба. Даніленка. Хвароба сваёй хаты не мае, а па людзях ходзіць. Прыказка.

2. перан. Недахоп. Нявытрыманасць — гэта яго хвароба.

•••

Венерычная хвароба — інфекцыйнае захворванне, якое перадаецца ў асноўным цераз палавыя органы: сіфіліс, ганарэя, шанкер.

Гіпертанічная хвароба — захворванне, якое выяўляецца ў павышэнні крывянога ціску ў артэрыяльных сасудах.

Гісторыя хваробы гл. гісторыя.

Горная хвароба — хваравіты стан, калі моташна, кружыцца галава і пад. пры пад’ёме на значную вышыню.

Жаночыя хваробы — спецыфічныя для жанчын захворванні, звязаныя з асаблівасцямі жаночага арганізма.

Кесонная хвароба — захворванне, якое ўзнікае пры хуткім выхадзе з асяроддзя з павышаным атмасферным ціскам у асяроддзе з больш нізкім ціскам (у вадалазаў, касманаўтаў).

Марская хвароба — выкліканы гайданкай хваравіты стан, які суправаджаецца болем галавы, моташнасцю.

Падучая хвароба (разм.) — эпілепсія.

Прамянёвая хвароба — захворванне, якое выклікаецца дзеяннем радыеактыўных рэчываў.

Слановая хвароба — тое, што і слановасць.

Сонная хвароба — інфекцыйнае захворванне, якое характарызуецца моцнай санлівасцю.

Унутраныя хваробы — хваробы ўнутраных органаў.

Хваробы росту — цяжкасці, якія ўзнікаюць у перыяд развіцця або асваення чаго‑н. новага (у вытворчасці, грамадскім жыцці і пад.).

Цукровая хвароба — тое, што і цукровы дыябет (гл. дыябет).

Язвавая хвароба — агульнае хранічнае захворванне, якое суправаджаецца ўзнікненнем язваў на сценках страўніка і дванаццаціперснай кішкі.

Да хваробы (груб.) — вельмі многа.

Панская хвароба — а) прытворная, несур’ёзная хвароба; б) недахопы, якасці, уласцівыя панам. [Засцянкоўцы] і фанабэрыстыя, і скупыя, і хварэюць на панскія хваробы: звысака глядзяць на тых, хто бяднейшы за іх. Якімовіч.

Як хваробе кашаль гл. кашаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)