Юпі́тэр

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Юпі́тэр
Р. Юпі́тэра
Д. Юпі́тэру
В. Юпі́тэр
Т. Юпі́тэрам
М. Юпі́тэры

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Юпі́тэр

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Юпі́тэр
Р. Юпі́тэра
Д. Юпі́тэру
В. Юпі́тэра
Т. Юпі́тэрам
М. Юпі́тэру

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Юпі́тэр м., астр., миф. Юпи́тер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юпі́тэр, ‑а, м.

1. Магутная электрычная дугавая лямпа, якая выкарыстоўваецца ў кінатэхніцы для штучнага або камбінаванага дсвятлення пры кіназдымках.

2. (з вялікай літары). Пятая па адлегласці ад Сонца, самая вялікая планета сонечнай сістэмы.

3. (з вялікай літары). У старажытнай рымскай міфалогіі — вярхоўны бог.

[Ад лац. Jupiter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Юпи́тер астр. Юпі́тэр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)