эфедры́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. эфедры́н
Р. эфедры́ну
Д. эфедры́ну
В. эфедры́н
Т. эфедры́нам
М. эфедры́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эфедры́н, -ну м., фарм. эфедри́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эфедры́н, ‑у, м.

Спец. Алкалоід, які знаходзіцца ў эфедры (прымяняецца ў медыцыне пры бранхіяльнай астме, паніжэнні крывянога ціску і пад.).

[Ад грэч. ephedra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эфедри́н фарм. эфедры́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эфе́дра, ‑ы, ж.

Вечназялёны куст, расліна сямейства эфедравых, якая ўтрымлівае алкалоіды (эфедрын і пад.).

[Грэч. ephedra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)